Parawiroza - co to jest?
Parawiroza to choroba, która dotyczy głównie szczeniąt i starszych psów z osłabioną odpornością. Jest w przypadku zwierząt bardzo groźna i nigdy nie należy jej lekceważyć. Wiele przypadków parawirozy kończy się zgonem. Warto jednak zaznaczyć, że obecnie chorobie da się zapobiec dzięki szczepieniom profilaktycznym
W Europie parawiroza pojawiła się na początku lat 80. XX wieku. Znacznie wcześniej (w 1978 roku) pierwsze jej przypadki rozpoznano w Australii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Zainteresowanie wzbudziły wówczas nagłe padnięcia licznych szczeniąt. Najstarsze z ofiar tajemniczej choroby psów miały jedynie 12 tygodni.
Jakie rasy psów są szczególnie narażone?
Inna nazwa schorzenia z jaką możemy się spotkać to psi tyfus. Nie należy jej jednak utożsamiać z tyfusem, który może rozwinąć się u człowieka.
Po latach badań ocenia się, że na chorobę narażone są najbardziej psy ras:
- doberman
- owczarek niemiecki
- rottweiler
Parawiroza u psa - postać jelitowa i sercowa
Wyróżnia się dwie najważniejsze formy tej choroby:
- parawiroza jelitowa - to najczęstsza postać schorzenia. Dotknięty nim pies jest ospały, nie ma apetytu i pragnienia. Do tego dochodzą wymioty, wodnista biegunka i gwałtowny spadek wagi. Chorobę da się leczyć. Potrzebna jest jednak szybka reakcja właściciela psa i diagnoza w gabinecie weterynaryjnym.
- postać sercowa - ta postać choroby jest rzadsza i dotyczy przede wszystkim najmłodszych szczeniąt przed drugim tygodniem życia. Wirus atakuje wówczas dzielące się na początku życia psa komórki sercowe. Najczęstsze objawy to sinienie błon śluzowych i duszenie się. Często jednak przebiega bezobjawowo. Wirusem szczeniaki zarażają się zazwyczaj od swoich matek.
Jak diagnozuje się chorobę?
W jaki sposób weterynarz rozpoznaje schorzenie?
- charakterystyczny zapach przy biegunce
- badanie krwi
- szybkie testy płytkowe
W tym ostatnim przypadku chorobę da się rozpoznać już w kilkanaście minut. To dlatego, że badanie to wykrywa wirusa w psim kale.
Parawiroza u ludzi - czy występuje?
Czy choroba ta jest także groźna dla właścicieli psów? Na szczęście tak nie jest. Wirus CPV-2 nie jest groźny dla ludzi. Jednak eksperci zalecają zachowanie zasad higieny w przypadku choroby czworonoga.
Warto wspomnieć, że ostatnio wirus wywołujący chorobę przeszedł liczne mutacje. Przez to zaczęły powstawać jego nowe formy. To CPV-21, CPV-2b, na których działanie podatne są także koty.
Tyfus - kiedy warto się zaszczepić? [Objawy, leczenie] >>
Parawiroza - najczęstsze objawy
Po czym możemy rozpoznać, że pies cierpi na to schorzenie? Objawy pojawiają się od 7 do 14 dni od zakażenia. Jednak na przykład przy postaci sercowej u szczeniaków często nie występują żadne symptomy.
W przypadku postaci sercowej, występującej głównie u najmłodszych szczeniąt, objawami mogą być:
- duszenie się psa
- sinienie błon śluzowych
Z kolei postać jelitowa daje znacznie więcej symptomów:
- wymioty
- biegunki (często z krwią)
- brak apetytu
- brak łaknienia
- ospałość
- słyszalne przelewanie się w brzuchu
- nagła utrata wagi
- szybki oddech
W przypadku pojawienia się tego typu objawów należy zgłosić się ze zwierzęciem do weterynarza, by szybko rozpocząć terapię
Leczenie parawirozy - jak przebiega?
Chore psy często muszą być odizolowane od innych zwierząt, by nie roznosić wirusa. W trakcie leczenia początkowo stosuje się leczniczą głodówkę, która ma zwalczyć wymioty i biegunkę. Oprócz tego chorym zwierzętom podaje się wówczas:
- wlewy z glukozy i witamin
- wlewy z aminokwasów
- antybiotyki
- środki osłaniające błonę śluzową żołądka
- kroplówki nawadniające z elektrolitów
Warto wspomnie także, że wirus odpowiedzialny za tę chorobę jest wyjątkowo oporny na warunki środowiskowe. Dlatego, gdy w naszym domu przebywało chore zwierzę, nie powinniśmy do niego wprowadzać przez minimum pół roku szczeniąt lub psów nieszczepionych.
Zobacz także:
