Zbędne produkty przemiany materii, które trafiają do pęcherza moczowego usuwane są z organizmu przez cewkę moczową. Pojemność tego narządu waha się od 250–500 mililitrów. Kiedy pęcherz jest pełny, swoim kształtem przypomina kule, gdy zostanie opróżniony staje się zupełnie płaski. Warto pamiętać, że wielkość, kształt oraz położenie pęcherza moczowego i cewki moczowej zależą przede wszystkim od płci. U mężczyzn pęcherz ma bezpośredni kontakt z gruczołem krokowym. Cewka moczowa ma ok. dwudziestu centymetrów. Swój początek bierze w prostacie (gruczoł krokowy), dalej biegnie przez penisa, na końcu którego znajduje się jej ujście. W kobiecym ciele pęcherz moczowy znajduje się znacznie niżej, a sama cewka moczowa ma maksymalnie 3-4 centymetry.
Pęcherz moczowy – na co choruje najczęściej?
Zapalenie pęcherza moczowego
U osób z tych schorzeniem zmiany chorobowe ograniczają się do śluzówki pęcherza moczowego. Zapalenie pęcherza moczowego najczęściej ma podłoże bakteryjne (stan zapalny najczęściej spowodowany jest zakażeniem pałeczką okrężnicy lub bakteriami jelitowymi). Jak bakterie tam trafiają? W większości przypadków „uciekają” z układu pokarmowego przez cewkę moczową. Schorzenie dotyka głównie pań, szczególnie tych, które uprawiają seks. Ogromna większość pacjentek mieści się między 20 a 50 rokiem życia. Częstsze zachorowania u kobiet spowodowane są budową anatomiczną. Bliskie sąsiedztwo odbytu, który bardzo często jest siedliskiem bakterii i cewki moczowej sprawia, że patogeny z łatwością mogą się przemieszczać między jednym, a drugim organem.
W grupie ryzyka znajdują się kobiety chorujące na cukrzycę oraz te, które już przechodziły zapalenie górnych dróg moczowych. Zapalenie pęcherza częściej pojawia się u pań w ciąży, po menopauzie oraz tych przyjmujących doustną antykoncepcję hormonalną.
Jak rozpoznać zapalenie pęcherza? Najbardziej charakterystycznym objawem zapalenia pęcherza jest uczucie parcia na pęcherz. Mimo że chorzy zmuszeni są często odwiedzać toaletę, to ilość oddawanego moczu jest stosunkowo niewielka. Niekiedy w urynie pojawia się niewielka ilość krwi, a jej oddawaniu towarzyszy ból oraz pieczenie.
Walka z tego rodzaju infekcją polega przede wszystkim na przyjmowaniu leków odkażających. Kuracja trwa zazwyczaj tydzień, trzeba jednak pamiętać, że nawet jeśli po kilku dniach pojawi się znaczna poprawa nie można przerywać leczenia. W przeciwnym razie jedynie zaleczone zapalenie może szybko powrócić. Dodatkowo zaleca się odpoczynek w ciepłym łóżku oraz tzw. nasiadówki z rumianku czy skrzypu polnego. Niezwykle ważnym elementem kuracji oraz profilaktyki jest odpowiednia dbałość o higienę części intymnych (trzeba o tym pamiętać zwłaszcza po seksie czy skorzystaniu z toalety, po umyciu okolice intymne trzeba bardzo dokładnie osuszyć, najlepiej specjalnie przeznaczonym tylko do tego ręcznikiem). Zaleca się także przyjmowanie dużej ilości płynów, to bardzo ważne, bo częstsze oddawanie moczu to lepsze oczyszczenie układu moczowego i szybsze „wypłukanie” groźnych bakterii.
Rak pęcherza moczowego
Choroba zazwyczaj rozpoznawana jest u osób miedzy 60 a 70 rokiem życia, głównie u mężczyzn (szacuje się, ze chorują nawet trzy razy częściej niż kobiety). Prawdopodobieństwo pojawia się zmian nowotworowych w obrębie pęcherza moczowego podnosi przede wszystkim palenie papierosów (im dłużej palimy i im więcej sztuk papierosów dziennie wypalamy, tym większe prawdopodobieństwo zachorowania), przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego i przebyta radioterapia, zwłaszcza, której towarzyszyło naświetlanie podbrzusza. Osoby pracujące w branży skórzanej, tekstylnej czy naftowej również są narażone na zachorowanie.
Rak pęcherza moczowego w pierwszej kolejności objawia się obecności krwi w moczu. Dodatkowo chorzy zmuszeni są częściej odwiedzać toaletę, do tego zaczynają uskarżać się na ból i pieczenie podczas oddawania moczu. Kiedy choroba jest już mocno zaawansowana mogą się pojawić: bólowe w okolicy lędźwiowej, bezmocz, problemy z oddawaniem moczu czy bóle kostne.
Niestety u ogromnej większości chorych rak pęcherza rozpoznawany jest bardzo późno, bo chorzy bagatelizują objawy i odwiedzają specjalistę zbyt późno. A to znacząco przekłada się na skuteczność i powodzenie leczenia. Walka z nowotworem zależy od stopnia jego zaawansowania. Jedną z metod leczenia to wycięcie guza w czasie elektroresekcji przezcewkowej, inna to radykalne wycięcie pęcherza wraz z guzem (cystektomia radykalna). W niektórych przypadkach chorzy zmuszeni są przyjąć jeszcze serię chemioterapii. Aby uniknąć nawrotów czy przerzutów bardzo ważne jest, aby chorzy regularnie wykonywali badania i odwiedzali lekarza oraz zgłaszali mu nawet najdrobniejsze odstępstwa od normy.
To również może cię zainteresować:
