Paciorkowce, czyli streptokoki (od łac. Streptococcus), to bakterie, z których większość stanowi naturalny i nieszkodliwy element naszej flory bakteryjnej, a tylko część wywołuje choroby. Paciorkowce podzielone są na kilkanaście grup oznaczonych literami od A do O. Dla człowieka groźne są paciorkowce A, B, D, paciorkowiec zieleniący i pneumokoki. Paciorkowiec ropny (Streptococcus pyogenes), najczęściej nas atakujący, należy do grupy A.
Więcej podstawowych informacji o paciorkowcach i ich gatunkach groźnych dla człowieka znajdziesz tutaj. Przejdź do tekstu poniżej, żeby przeczytać szczegółowy opis paciorkowca ropnego.
Paciorkowiec: zakażenie
Jak dochodzi do zakażenia paciorkowcem? To bardzo prosty proces. Często odpowiedzialne jest za to czyjeś niewinne kichnięcie, kaszel czy bliski kontakt. Paciorkowcom sprzyjają nieumyte warzywa i owoce. Paciorkowce zwykle bytują w jamie ustnej, górnych drogach oddechowych, jelitach i skórze. Około 10-20% z nas to nosiciele tych bakterii.
Paciorkowiec ropny: najczęściej wywoływane choroby
Zakażenie paciorkowcem ropnym skutkuje głównie chorobami górnych dróg oddechowych, ale nie tylko. Choroby wywoływane przez paciorkowca ropnego to:
- paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków,
- angina ropna,
- szkarlatyna (płonica),
- zapalenie zatok,
- zapalenie ucha środkowego,
- zapalenie węzłów i naczyń limfatycznych,
- martwicze zapalenie powięzi,
- liszajec,
- ropne zapalenie skóry,
- róża (nie należy mylić z różyczką),
- zakażenie pępka u noworodków,
- gorączka połogowa,
- paciorkowcowy zespół wstrząsu toksycznego.
Objawy paciorkowcowego zapalenia gardła to: wysoka gorączka (powyżej 38°C), bóle mięśni, poczucie rozbicia, powiększone węzły chłonne na szyi, silny ból gardła, obrzęk gardła i jego zaczerwienienie, a także wybroczyny i naloty na gardle i migdałkach.
Paciorkowiec ropny: choroby wywoływane rzadko
Paciorkowiec ropny nieleczony lub taki, który trafił na szczególnie podatny grunt, może być bardzo groźny i wywoływać poważne choroby. W skrajnych przypadkach powoduje zapalenie kości i szpiku, zapalenie stawów, zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteriemię, kłębuszkowe zapalenie nerek i gorączkę reumatyczną.
Paciorkowiec ropny: leczenie
W leczeniu paciorkowca ropny stosuje się przede wszystkim antybiotyki z grupy penicylin. Mimo że są stosowane w walce z paciorkowcem ropnym od lat, bakteria nie jest na nie odporna. Jeśli same penicyliny nie poskutkują, wykorzystuje się penicyliny z inhibitorem (substancją chemiczną, która ma zapobiegać oporności bakterii na antybiotyki). Inne leki, które zwalczają paciorkowca ropnego to makrolidy i klindamycyna. Te substancje mogą przyjmować osoby, które są uczulone na antybiotyki z grupy penicylin.
Paciorkowiec ropny: jak się przed nim chronić?
Nigdy nie będzie stuprocentowej pewności, że nie zakazimy się którymś z paciorkowców. Można jednak obniżyć to ryzyko. Przede wszystkim trzeba zachować podstawowe zasady higieny - dokładne mycie rąk, oczyszczanie warzyw i owoców przed jedzeniem. Paciorkowiec atakuje wtedy, gdy mamy niską odporność, dlatego ruch i dobre odżywiane się pomoże trzymać się od niego z daleka. Jeśli ktoś nam bliski zakazi się paciorkowcem ropnym, warto dezynfekować jego otoczenie, ponieważ ta bakteria jest wrażliwa na chemiczne środki czyszczące.
