Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Zakażenie podskórnej tkanki łącznej obejmujące powięzi mięśni tułowia oraz kończyn to konsekwencja zakażenia bakteryjnego. W zależności od typu patogenu wyróżnia się trzy postaci choroby. Pierwsza z nich to mieszana infekcja, która odpowiada za ponad połowę wszystkich martwić. Mogą ją wywoływać bakterie z grupy beztlenowych (np. Bacteroides, Peptostreptococcus) bądź Enterobacteriaceae (np. E. coli ). Najczęściej atakują osoby chorujące na cukrzycę, poddane leczeniu immunosupresyjnemu, borykające się z otyłością czy zakażone wirusem HIV. Kompilacja tych patogenów może być szczególnie niebezpieczna dla małych dzieci, szczególnie tych z zapaleniem pępka lub przechodzących odrę. Zmiany widoczne są na tułowi oraz w okolicy krocza.
Za drugim typem zakażenia stoi przede wszystkim paciorkowiec lub gronkowiec złocisty. Ta postać martwiczego zapalenia powięzi zazwyczaj rozpoznawana jest u pacjentów po operacji lub niewielkim urazie. Bardzo często jednak atakuje zupełnie zdrowe osoby. Obecność bakterii w organizmie chorego wywołuje tzw. zespół wstrząsu toksycznego. To ostre zatrucie wywołuje wysoką gorączkę, spadek ciśnienia tętniczego , wysypkę, a także zaburzenia w funkcjonowaniu niektórych narządów i może zagrażać życiu. Martwicze zmiany widoczne są głównie na kończynach.
Trzecia odmiana choroby spowodowana jest infekcją Vibrio vulnificus, bakterią bytującą w ciepłych zbiornikach wodnych. W grupie ryzyka znajdują się nie tylko osoby mieszkające w nadbrzeżnych miejscowościach, ale i mający problemy z wątrobą. Choroba rozwija się bardzo szybko i wymaga jak najszybszej konsultacji lekarskiej.
Martwicze zapalenie powięzi - objawy
Pojawiające się wraz z rozwojem schorzenia dolegliwości, w zależności od typu bakterii, mogą się od siebie różnić. Mimo to u wszystkich pacjentów występują zmiany skórne, dokucza im ból, nadpotliwość oraz obrzęk. Niejednokrotnie infekcja może wywoływać napady lęku czy zanik czucia. Gorączka, wstrząs czy zaburzenia świadomości obserwowane są bardzo rzadko.
Ponieważ objawy martwiczego zapalenia powięzi są mało charakterystyczne, choroba często bywa mylona z klasycznym zapaleniem tkanki łącznej.
Martwicze zapalenie powięzi - diagnoza
Stawianie rozpoznania należy rozpocząć od badań laboratoryjnych. Wynik morfologii
tzw. wzrost leukocytów, CRP i kreatyniny potwierdzają rozwój stanu zapalnego w organizmie. Dodatkowo obserwuje się spadek stężenia wapnia oraz sodu. Aby rozpoznać odpowiedzialny za martwicę patogen zleca się rozmaz krwi i posiew z rany. Czasem sięga się po badania obrazowe, przede wszystkim tomografię lub rezonans, dzięki którym ocenia się skalę zmian w tkance łącznej. Jednak w celu uzyskania jednoznacznej odpowiedzi wykonuje się chirurgiczne otwarcie rany.
Martwicze zapalenie powięzi - leczenie
Najskuteczniejszą metodą leczenia martwicy zapalnej powięzi jest jej szybkie rozpoznanie i jak najszybsze operacyjne zamknięcie rany. W przypadku gdy choroba postępuje wyjątkowo szybko, a zmiany zaczynają przemieszczać się w kierunku krocza, konieczna jest amputacja. Równolegle z leczeniem chirurgicznym wprowadza się antybiotykoterapię. Do pielęgnacji i oczyszczania rany zaleca się opatrunki próżniowe.
Czytaj także:
Układowe choroby tkanki łącznej
