Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Za rozwój schorzenia odpowiada przenoszona przez psy larwa lub żerująca w ciele kota glista. Po opuszczeniu wraz z kałem organizmu żywiciela trafia do gleby (może w niej przetrwać nawet 10 lat nadal pozostając aktywną). Człowiek najczęściej zarażą się poprzez zanieczyszczoną glebę bądź pokarm. Najwięcej zachorowań odnotowuje się u małych dzieci, które bawiąc się w piaskownicach bardzo często stykają się ze zwierzęcymi fekaliami. Zakażeniom sprzyja także niestosowanie zasad higieny, przede wszystkim niemycie rąk po zabawie. Szacuje się, że w ciągu jednego dnia pasożyt jest wstanie "wytworzyć" 200 tysięcy jaj.
Objawy
Z jaj, które przedostały się do układu pokarmowego człowieka po pewnym czasie wykluwają się mierzące maksymalnie 0,4 mm larwy. Po przebiciu ścian jelita wraz z krwiobiegiem zaczynają wędrówkę po organizmie. Ogromna większość pasożytów zatrzymuje się w wątrobie gdzie są neutralizowane i wydalane. Czasem jednak niewielka liczba larw pokonuje tę barierę i krąży po ciele nowego żywiciela. W zależności od struktury w której się zatrzyma wyróżnia się cztery postaci choroby:
- trzewna (zajęte są narządy wewnętrzne np. płuca)
- oczna
- mózgowa (nazywana także neurotoksorakozą)
- utajona (bezobjawowa)
Towarzyszące chorobie objawy zależą przede wszystkim od ilości oraz obszaru, którym się zagnieździły. Bardzo często jednak toksorakoza przebiega bezobjawowo, a jedynym dowodem na obecność zagrożenia jest znaczny wzrost eozynofilii w surowicy krwi.
Jeśli patogen umiejscowił się w obrębie gałki ocznej może pojawić się zaburzenie widzenia, które bez odpowiedniego leczenia doprowadzi do ślepoty. Przy zajęciu mózgu schorzenie przypomina zapalenie mózgu.
Postać trzewna charakteryzuje się wysoką gorączką, znacznym osłabieniem oraz powiększeniem bólem w okolicy wątroby. U pacjentów obserwuje się również wzrost leukocytów, eozynofili oraz immunoglobulin typu IgG IgG, IgM i IgE .
Diagnoza
Postawienie prawidłowej diagnozy w przypadku toksorakozy jest bardzo trudne. W oparciu o badania krwi czy wywiad z pacjentem lub opiekunem chorego dziecka można jedynie podejrzewać zakażenie. Nawet jeśli u pacjenta pojawią się najbardziej typowe dla schorzenia objawy, tj. powiększenie wątroby, eozynofilia , hipergammaglobulinemia, nie można mieć całkowitej pewności.
Leczenie
Osoby, u których istnieje możliwość rozwoju toksorakozy powinny jak najszybciej skierowane do placówek specjalizujących się z leczeniu chorób zakaźnych oraz pasożytniczych. Sama terapia opiera się przyjmowaniu, zazwyczaj przez długi czas środków przecipasożytniczych pozwalających na oczyszczenie organizmu pacjenta z larw. Zaniechanie lub wprowadzenie leczenia zbyt późno może doprowadzić to trwałego uszkodzenia obszarów, w których żerował pasożyt.
