Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
W opinii badaczy zespół Sudecka spowodowany jest nieprawidłowym funkcjonowaniem nerwów współczulnych lub uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Zaburzenia te mogą być konsekwencją urazu, zawału mięśnia sercowego bądź udaru mózgu. Czasem zdarza się, że stanowią efekt uboczny przyjmowanych leków, przede wszystkim przeciwgrzybiczych oraz tych na bazie kwasu barbiturowego czy cyklosporyny. Może się również zdarzyć, że schorzenie pojawia się bez żadnej uchwytnej przyczyny.
Objawy zespołu Sudecka
Rozwój schorzenia przebiega zazwyczaj w trzech fazach. Pierwsza z nich charakteryzuje się bólem i obrzękiem dłoni (schorzenie bardzo rzadko dotyka kończynę dolną). Skóra staje się wyraźnie ocieplona, nadwrażliwa na dotyk. W miejscu tworzenia się zmian skóra nadmiernie się poci, pokrywa znacznym owłosieniem. W obrębie stawu jest wyjątkowo bolesna. Druga faza choroby rozwija się po upływie 3 do 6 miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów. Skóra staje się cienka, chłodna i błyszcząca. Zmiany te zapowiadają stopniowy zanik skóry. Po kolejnych 3-6 miesiącach choroba wkracza w trzecią fazę. Skóra staje się bardzo sucha i przykurczona, przede wszystkim w obrębie stawów. Chora kończyna zaczyna przypominać szpony.
Diagnoza zespołu Sudecka
Zespół Sudecka potwierdza się w oparciu o wywiad z pacjentem, analizę objawów klinicznych oraz RTG zmienionej kończyny. W zdjęciu rentgenowskim widoczne jest zanik kości.
Leczenie zespołu Sudecka
Walka z chorobą odbywa się na kilka sposobów. W pierwszej kolejności sięga się po leczenie farmakologiczne w zależności od podłoża czy czynnika wywołującego schorzenie podaje się m.in. antydepresanty, betablokery lub kortykosteroidy. Dodatkowo terapie uzupełnia się o fizykoterapię, niekiedy konieczna jest pomoc psychologa . W przypadku gdy dochodzi do niedokrwienia kończyny wykonuje się chirurgiczne udrożnienie.
Czytaj także:
Bolesny rumień kończyn (Erythromelalgia)
Błaha dolegliwość czy objaw poważnej choroby
