Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Zaburzenie rytmu komorowego to jeden z typów arytmii, który może, ale nie musi mieć związku z chorobą serca. Zdarza się, ze stanowi konsekwencje zbyt długiego przyjmowania niektórych leków (np. w leczeniu nowotworów), nadużywania alkoholu, nikotyny oraz kofeiny. Bardzo często u podłoża arytmii leżą zaburzenia hormonalne, metaboliczne czy choroby układowe, zmiany w obrębie układu nerwowego lub jamy brzusznej.
Zaburzenie rytmu komorowego dużo częściej pojawia się u osób z chorobą niedokrwienną, niewydolnością, kardiomiopatią, zapaleniem mięśnia sercowego oraz wadami serca.
W zależności od stopnia zmian medycyna dzieli arytmie komorową na trzy typy. Pierwszy łagodny, zazwyczaj przebiega bezobjawowo, nie wymaga leczenia i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Druga potencjalnie złośliwa, ze względu na niejednoznaczne zmiany w obrębie całego układu krążenia wymaga bardzo dokładnej analizy wszystkich objawów oraz równie szczegółowej diagnostyki. Trzecia, złośliwa stanowi zagrożenie dla życia i wymaga jak najszybszego wprowadzenia leczenia. Charakteryzuje się utrwalonym częstoskurczem oraz migotaniem przedsionków.
Objawy
Arytmia bywa bardzo zdradliwym schorzeniem i bardzo często, przez wiele lat rozwija się nie wywołując żadnych objawów, jednak gdy już się pojawią niemal niczym nie różnią się od dolegliwości towarzyszących klasycznym zaburzeniom rytmu. Zgłaszający się do lekarza pacjenci najczęściej skarżą się na kołatanie serca, uczucie zbyt szybkiego lub nierównego działania serca, kłucie oraz ból w klatce piersiowej. Bardzo często czują się osłabieni, mają duszności, a także uczucie gorąca. Niejednokrotnie czynnikiem decydującym o zaplanowaniu wizyty u specjalisty jest chwilowe, zazwyczaj kilkusekundowe zatrzymanie akcji serca.
Tym, co wyróżnia arytmie komorowe od typowego zaburzenia rytmu są tzw. bloki powstające w układzie bodźcowo-przewodzącym serca. Zakłócenia te i nieprawidłowy przepływ impulsów stanowią jedne z przyczyn występowania arytmii.
Diagnoza i leczenie
Aby potwierdzić, a przede wszystkim określić typ arytmii obok wywiadu, analizy objawów wykonuje się EKG serca. Dopiero w oparciu o tak zebrane dane dobiera się odpowiednie leczenie. W łagodniejszych przypadkach całkowicie wystarczająca jest farmakologia. W przypadku pacjentów, u których zmiany są zbyt daleko posunięte zleca się wykonanie dodatkowych badań hemodynamicznych (pozwalają ocenić pracę przedsionków serca) i elektrofizjologiczne (wykorzystywane jest przy rozpoznawaniu częstoskurczu komorowego oraz nadkomorowego). Najskuteczniejszą formą leczenia zaburzeń rytmu jest wszczepienie defibrylatora.
Czytaj także:
Krioablacja, czyli zimno leczące serce
Arytmia (zaburzenia rytmu serca)
