Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Jelito czcze, czyli jedna z trzech części jelita cienkiego umiejscowiona między dwunastnicą a jelitem krętym, przy prawidłowym funkcjonowaniu układu pokarmowego jest wolna od flory bakteryjnej. Wszelkie, konieczne do przeprowadzanie procesów trawiennych kultury bakterii znajdują się w jelicie grubym . Równowaga ta może być zachowana m.in. dzięki sokom żołądka o niskim ph, sokom trzustkowym zawierającym enzymy bakteriobójcze czy zastawce krętniczo-kątniczej, czyli zapory czuwającej by treść oraz bakterie z jelita grubego nie cofały się do jelita cienkiego.
Zakłócenie lub uszkodzenie któregoś z tych procesów, wskutek choroby jelita (np. uchyłki jelita) lub zaburzonej odporności prowadzi do powstania zespołu rozrostu flory bakteryjnej jelita cienkiego. Schorzenie znacznie utrudnia metabolizm oraz przyswajanie pokarmów i substancji odżywczych, przede wszystkim witaminy B12 .
W grupie ryzyka znajdują się osoby starsze, przyjmujące przez długi czas leki łagodzące dolegliwości ze strony układu pokarmowego np. na wrzody lub chorujące na neuropatię cukrzycową, twardzinę bądź zespół rzekomej niedrożności jelitowej.
Objawy
Pacjenci cierpiący z powodu zespołu rozrostu bakteryjnego jelita skarżą się przede wszystkim na przewlekłą biegunkę tłuszczową lub wodnistą, ból brzucha oraz wzdęcia. U chorych obserwuje się także niedobór witaminy B12, A oraz D. Schorzeniu może towarzyszyć znaczny spadek masy ciała oraz zaburzenie funkcji układu immunologicznego.
Diagnoza i leczenie
Rozpoznanie zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego opiera się o badania laboratoryjne oraz RTG. Pierwsze z nich wykazuje niedokrwistość i hipoalbuminę (spadek albumin w osoczu krwi). Na zdjęciu rentgenowskim widoczne są uchyłki , zwężenie lub przetoki jelita. Przy stawianiu diagnozy szczególne znaczenie ma zbadania treści jelitowej. W tym celu w czasie badania endoskopowego pobiera się materiał do posiewu. W niektórych przypadkach wykonuje się tzw. testy oddechowe. Polegają one na pomiarze wydalanej przez pacjenta ilości dwutlenku węgla oraz wodoru.
Najskuteczniejsze w leczeniu zespołu rozrostu bakteryjnego jelita są antybiotyki. Standardowa terapia trwa od 2 do 4 tygodni.
