Skrofuloza to jedna z odmian gruźlicy pozapłucnej, która nie ma związku z osłabioną odpornością. Zaliczana jest do chorób przewlekłych i wymaga długofalowego leczenia. Zdarza się, że ten rodzaj choroby towarzyszy gruźlicy atakującej płuca lub inne narządy wewnętrzne.
Za gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych odpowiedzialne są mikrobakterie, a powiększone węzły mogą sugerować gruźlicę. U większości chorych zmiany obejmują jedynie węzły umiejscowione w okolicy głowy oraz szyi, i tylko z jednej strony. W przypadku dzieci znaczne powiększenie węzłów chłonnych może być obustronne. Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby jest niestosowanie podstawowych zasad higieny. Najczęściej zakażenie rozwija się w migdałkach podniebiennych i stopniowo zajmuje węzły. Skrofulozą można się zarazić np. pijąc mleko od chorej krowy.
Pierwszym objawem zmian chorobowym w węzłach chłonnych jest ich powiększenie. Wraz z rozwojem gruźlicy zaczynają rozmiękać, a chroniąca je skóra wypełnia się ropną wydzieliną. Wypełnione przetoki z czasem zaczynają pękać i dochodzi do wysięku zgromadzonej w nich ropy. Wydostająca się treść zawiera prątki gruźlicy oraz martwiczy materiał zgromadzony w węzłach. Oczyszczone węzły znacznie się zmniejszają, a ich ściany zapadają. W miejscu wysięku pojawia się nieduża blizna . Zagojona skóra jest bardzo delikatna i podatna na infekcje. Nieleczone stany zapalne wywołane prątkami gruźlicy mogą powracać przez kolejne tygodnie, a nawet miesiące. Sporadycznie u chorych występują stany podgorączkowe.
Gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych występuje niezwykle rzadko. Diagnozę potwierdza wywiad z oraz analiza plwociny pacjenta. Podstawą leczenia gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych jest ograniczenie i hamowanie namnażających się prątków. Leki zazwyczaj muszą być przyjmowane długotrwale.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza