Choroba Leśniowskiego - Crohna - objawy, diagnoza, leczenie

Choroba Leśniowskiego - Crohna to zapalenie całego przewodu pokarmowego o charakterze przewlekłym. Choroba może występować w kilku odcinkach przewodu jednocześnie, a odcinki chore mogą być oddzielone częściami zmienionymi chorobowo.

Stan zapalny zajmuje całą grubość ściany jelita. Najczęściej atakowaną częścią przewodu pokarmowego jest jelito kręte. Cechą charakterystyczną dolegliwości jest występowanie czasowych zaostrzeń, a następnie remisji. Choroba Leśniowskiego - Crohna dotyka zazwyczaj ludzi młodych, w wieku 15 - 25 lat.

Najczęstszym powikłaniem choroby Leśniowskiego - Crohna jest niedrożność jelit. Ponadto mogą pojawić się ropnie, przetoki, zapalenie otrzewnej, krwawienia.

Nie jest znana przyczyna choroby, ale wskazuje się na czynniki genetyczne, środowiskowe oraz immunologiczne.

Choroba Leśniowskiego - Crohna objawy

Symptomami pojawienia się choroba Leśniowskiego - Crohna są: bóle brzucha, biegunka lub zaparcia, spadek wagi, niedokrwistość, afty w jamie ustnej, problemy z połykaniem, owrzodzenia i ropnie około odbytowe.

Choroba Leśniowskiego - Crohna diagnostyka

Rozpoznanie choroba Leśniowskiego - Crohna następuje na podstawie badania endoskopowego, radiologicznego z podaniem kontrastu. Dodatkowo przeprowadza się badanie histologiczne wycinka jelita, ultrasonograficzne, tomografię komputerową jamy brzusznej.

Choroba Leśniowskiego - Crohna leczenie

W leczeniu choroby Leśniowskiego - Crohna konieczna jest dieta, zaprzestanie palenia, unikanie infekcji, stresu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych. W terapii farmakologicznej stosuje się glikokortykosteroidy oraz leki immunopresyjne. W przypadku zmian w jelicie grubym i okolicy odbytu stosuje się antybiotyki.

Niekiedy konieczna jest interwencja chirurgiczna, którą utrudnia zazwyczaj rozległość zmian chorobowych. Rodzaj zabiegu zależy od miejsca oraz wielkości zmiany chorobowej. Przeprowadza się np. hemikolektomię (resekcja prawej lub lewej części jelita grubego), kolektomię (resekcja jelita grubego). Ropnie w okolicy odbytu usuwa się przez nacięcie i drenowanie.

Zazwyczaj zabiegi chirurgiczne stosuje się tylko przy niedrożności jelit, ropnia wewnątrzotrzewnowego, rozlanego zapalenia otrzewnej w wyniku perforacji jelita, toksycznej rozstrzeni okrężnicy, masywnego krwotoku, przy podejrzeniu raka oraz przetoki do pęcherza moczowego lub pochwy.

Sporadycznie udaje się całkowicie wyleczyć chorobę.