Skrobia to wielocukier. Składa się z amylozy i amylopektyny, które zbudowane są z reszt glukozowych. Dieta bogata w węglowodany to najlepszy sposób, aby dostarczyć sobie skrobi, jednak w nie każdej postaci będzie miała korzystnych wpływ na pracę całego organizmu.
Skrobia - jak działa?
Trawienie skrobi - za sprawą enzymów znajdujących w ślinie oraz tych wytwarzanych przez trzustkę - zaczyna się już w przewodzie pokarmowym. Kiedy dotrze do jelit zmienia się glukozę i trafia do krwiobiegu.
Produkty bogate w skrobię, jak np. ziemniaki zaleca się gotować w dużej ilości wody. W ten sposób kleikuje się skrobię, a tym samym staje się ona czystą energią. Cukry, których nie poddano działaniu wysokiej temperatury lub też użyto do tego zbyt małej ilości wody, bardzo często ulegają uszkodzeniu.
W przypadku, gdy cząsteczki skrobi nie skleją się ze sobą, enzymy trawienne nie będą mogły jej rozłożyć powstaje tzw. skrobia oporna. Z jej obecności skorzystają przede wszystkim jelita i bytujące tam bakterie. Ten rodzaj skrobi zmienia się w błonnik pokarmowy, który nie tylko wspomaga układ trawienny i działa jak szczotka, która oczyszcza jelita, ale przede wszystkim odżywia bakterie jelitowe, które także regulują procesy trawienne zachodzące w organizmie oraz wzmacniają odporność. Dodatkowo obniża poziom cholesterolu, a to chroni przed chorobami układu krążenia, m.in. miażdżycą. Reguluje poziom cukru, tym samym polecana w profilaktyce cukrzycy. Dzięki temu, że działa jak błonnik chroni przed rozwojem zmian nowotworowych w jelicie grubym.
Obecność produktów bogatych w w skrobię sprawia, że jedzenie i substancje odżywcze oraz witaminy są znacznie lepiej przyswajane.
Ale to nie koniec zalet skrobi opornej. Kwas masłowy, który powstaje w jelitach w wyniku fermentacji skrobi, obniża pH treści jelitowej. Tym samym produkty bogate w skrobię są bezpieczne dla osób, które zmagają się chorobą wrzodową lub cierpią z powodu jelita drażliwego.
Skrobia - gdzie jej szukać i jakie są jej rodzaje?
Najlepszym źródłem skrobi są wspomniane już ziemniaki, zboża oraz kolba kukurydzy.
Ten wielocukier najczęściej odkłada się w komórkach roślin w postaci ziaren lub granulek, których wielkość i kształt zależą od typu rośliny. Ziarna skrobi mają średnicę 2-120 µm, ta wielkość będzie różna w zależności od tego skąd pochodzi. Zazwyczaj spotyka się trzy rodzaje skrobi: ziemniaczaną, pszenną, kukurydzianą.
Najwięcej skrobi w naszej codziennej diecie podchodzi z ziemniaków i produktów zbożowych, czyli pieczywa, ciast, makaronu oraz ryżu. I to właśnie one stanowią źródło energii. Trzeba jednak pamiętać, że skrobia skrobi nie równa i aby dostarczyć organizmowi tego, co niezbędne trzeba wybierać produkty dobrzej jakości.
Ogromna większość produktów powstaje z wysoko oczyszczonej mąk. W procesie obróbki została ona pozbawiona tego, co w niej najcenniejsze, czyli witamin, minerałów oraz błonnika pokarmowego. Choć dostarcza energii, to jest ona kiepskiej jakości i szybko się zużywa, a my stajemy się znowu głodni. Do tego szybko podnoszą poziom glukozy we krwi, tym samym mają wysoki indeks glikemiczny i nie są wskazane dla osób, które chorują na cukrzycę lub mają stan przedcukrzycowy. Cenne związki zostały w otoczkach ziaren, których produkt zostaje pozbawiony w procesie obróbki.
Warto pamiętać, że źródłem cennej skrobi są także banany, ale tylko te niezbyt dojrzale. Te bardziej dojrzałe będą zawierały bardzo dużo cukrów prostych. Cennym źródłem skrobi jest także fasola.
Skrobia - ile wolno jej zjeść?
Szacuje się, że każdy zdrowy człowiek powinien w ciągu dnia przyjąć wraz z pożywieniem około 20 g skrobi opornej. Jej nadmiar, czyli spożycie powyżej 40-60 g może dać efekt odwrotny od zamierzonego i spowodować spore problemy z układem pokarmowym. Nadmiar skrobi w diecie może się skończyć biegunką, gazami oraz wzdęciami. Tym samym nie można z nią przesadzać i trzeba sięgać po nią rozsądnie. To najlepszy sposób, aby skorzystać z jej prozdrowotnego działania, wspomóc układ pokarmowy, odporność, a także serce i cały układ krążenia.
