Fosfor (P, łac. phosphorus) to pierwiastek chemiczny zaliczany do grupy niemetali. Z biologicznego punktu widzenia minerał ten jest makroelementem, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania wszystkich komórek w organizmie ludzkim. Fosfor jest jednym ze składników kości, kwasów nukleinowych, a także dużej liczby związków odpowiedzialnych za przekazywanie energii na poziomie molekularnym. Całkowita masowa zawartość fosforu w ludzkim organizmie waha się w przedziale od 600 do 700 gramów, a głównym miejscem jego magazynowania są kości i zęby.
Badania wykazały, że przeciętny Europejczyk dostarcza z codzienną dietą około 1300 mg fosforu, co w zupełności pokrywa dzienne zapotrzebowanie na ten pierwiastek. Jego ogólna powszechność w produktach spożywczych sprawia, że większym problemem może być jego nadmiar niż niedobór.
Ponad 3/4 całej zawartości fosforu zmagazynowane jest w kościach oraz uzębieniu. Oczywiście nie pozostaje to bez znaczenia, gdyż pierwiastek ten wraz z wapniem uczestniczy w procesach tzw. mineralizacji, co przekłada się na zwiększenie twardości kości. Pozostała ilość fosforu rozlokowana jest we wszystkich komórkach tkanek budujących serce czy, między innymi, mózg. Ważną funkcją tego minerału jest także dbanie o prawidłowo przebiegające procesy mające na celu przetworzenie dostarczonych związków odżywczych (jak przykładowo węglowodany) na energię.
Odpowiednia ilość fosforu dostarczana z codzienną dietą jest bardzo istotna z punktu widzenia genetyki, gdyż fosfor jest składnikiem kwasów nukleinowych - np. DNA czy RNA. Oznacza to, że pierwiastek ten bierze czynny udział w transporcie informacji genetycznych. Pozostałymi funkcjami fosforu są m. in.: przewodzenie impulsów nerwowych, utrzymywanie równowagi kwasowo-zasadowej organizmu czy dbanie o prawidłową pracę serca.
Fosfor jest stosunkowo powszechnym pierwiastkiem występującym w różnych produktach spożywczych. Z tego względu diagnozowanie jego niedoboru jest dosyć rzadkie. Czynnikami, które sprzyjają zbyt niskiej ilość fosforu w organizmie człowieka jest m. in. alkoholizm. Niedobór fosforu objawia się zazwyczaj:
Znacznie częstszym przypadkiem obserwowanym wśród pacjentów są schorzenia wywołane nadmiarem fosforu w organizmie. Przyczyną nadmiaru może być zarówno zbyt duża ilość tego pierwiastka w diecie, jak zaburzenia w organizmie spowodowane niewydolnością nerek, które powinny usuwać z organizmu nadmiar fosforu. Do głównych objawów świadczących o nadmiarze tego pierwiastka w organizmie zalicza się:
Dawkowanie fosforu zależne jest od wieku oraz płci. Zalecane normy dotyczące tego pierwiastka są następujące:
Fosfor występuje w wielu produktach spożywczych. Do najlepszych źródeł tego minerału zalicza się sery podpuszczkowe, pestki niektórych roślin, a także mięso i jaja.
1. Sery
2. Mięso i ryby
3. Nabiał
4. Produkty zbożowe i nasiona