Grzyb ten znany jest również pod nazwą podgrzybek złotopory. Co ciekawe, istnieje także wiele regionalnych określeń na ten gatunek. To m.in. czerwona noga, grzyb zającowy, zajęczak, zajączek, borowik złotawy, grzyb czerwonotrzonowy, złoty grzyb, grzyb złotawy.
Grzyby należące do tego gatunku znajdziemy zarówno w lasach iglastych, jak i liściastych. Pojawiają się także w parkach. Powinniśmy ich szukać w okresie od czerwca do listopada.
Warto wspomnieć, że grzyb ten zalicza się do dosyć szerokiej grupy grzybów "zajączków". To kilka podobnych do siebie gatunków, których grzybiarze często od siebie nie odróżniają. Oprócz podgrzybka złotawego jest to także borowik oprószony, podgrzybek zajączek i podgrzybek obciętozarodnikowy. Wszystkie wymienione tu "zajączki" są jadalne.
Pierwszy z nich ma nieco ciemniejszy kapelusz i pojawia się dopiero jesienią. Z kolei drugi posiada bardziej jaskrawe pory. Natomiast podgrzybek obciętozarodnikowy jest szczególnie podobny do podgrzybka złotawego. Odróżnienie tych dwóch gatunków jest możliwe tylko dzięki dokładnemu badaniu ich zarodników.
Grzyb ten należy do rodziny borowikowatych. Co jeszcze warto o nim wiedzieć? Oto szczegółowa systematyka gatunku:
Jak rozpoznać ten gatunek? Oto kilka wskazówek, które pomogą nam w trakcie poszukiwań podgrzybka złotawego:
Jak wygląda podgrzybek złotawy? To zdjęcie, na którym widać okaz należący do tego gatunku:
Podgrzybek złotawy - czy jest jadalny? wikimedia commons
Grzyb ten rośnie głównie w klimacie umiarkowanym. W wielu rejonach świata jest bardzo pospolity. Jego ulubione gatunki drzew, pod którymi możemy go znaleźć, to m.in. dąb szypułkowy, dąb bezszypułkowy, dąb szkarłatny, buk, sosna zwyczajna.
Podgrzybków złotawych powinniśmy szukać w okresie od czerwca do listopada.
Podgrzybek złotawy jest grzybem jadalnym i bezpiecznym dla ludzi. Nie cieszy się jednak dużą popularnością. Wynika to przede wszystkim z tego, że szybko robaczywieje. Jest także dosyć często atakowany przez pleśń (w takich przypadkach nie powinniśmy go jeść!).
Jeśli jednak znajdziemy zdrowy okaz z tego gatunku, bez obaw możemy go przyrządzić i zjeść. Rodzice nie powinni podawać ich jednak podawać małym dzieciom. I ta reguła dotyczy także innych gatunków grzybów.
W przypadku najmłodszych nawet jadalne okazy mogą okazać się niebezpieczne. To dlatego, że ich układy pokarmowe nie są jeszcze w pełni rozwinięte. Przez to mogą mieć problem ze strawieniem grzybów. Taki posiłek może w przypadku małych dzieci skończyć się wymiotami, bólem brzucha, biegunką i problemami ze snem. Rodzice powinni więc zachować ostrożność. Lekarze radzą, by wstrzymać się z podawaniem dzieciom grzybów mniej więcej do 8-10 roku życia.