Historia syropu glukozowo-fruktozowego sięga swoimi korzeniami wczesnych lat 60. ubiegłego wieku, kiedy używano go do słodzenia napojów alkoholowych oraz dżemów. Prawdziwa rewolucja w użyciu tego składnika nastąpiła dopiero w drugiej połowie lat 70. Zaczęto dodawać go do niemal wszystkich słodkich produktów, co spowodowało, że stopniowo zaczął wypierać cukier z trzciny i buraków cukrowych.
Syrop glukozowo-fruktozowy jest cieczą o najczęściej słomkowym kolorze. Do głównych jego cech, które decydują o jego szerokim zastosowaniu, zalicza się brak krystalizacji, niska cena, łatwość bezpośredniego dozowania do opakowań, a także niskie prawdopodobieństwo rozwijania się w nim grzybów i bakterii. Łatwe jest również jego przechowywanie i transport.
Pierwszym krokiem w produkcji syropu glukozowo-fruktozowego jest proces obróbki kukurydzy, w którym uzyskuje się skrobię kukurydzianą. W dalszych etapach skrobia poddawana jest reakcjom chemicznym z różnymi rodzajami kwasów, co w konsekwencji prowadzi do powstania ostatecznej wersji syropu. Ponad połowę jego składu stanowi glukoza, około 40% fruktoza, a reszta to inne rodzaje cukrów.
Syrop glukozowo-fruktozowy już od ponad 40 lat znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym. Jest to przede wszystkim słodzenie takich produktów jak:
Syrop glukozowo-fruktozowy wykorzystuje się także w przemyśle piekarniczym w celu zapobiegania czerstwienia pieczywa i wyrobów cukierniczych. Popularną praktyką jest również stosowanie go jako zamiennika dla miodu.
Ze względu na fakt, że fruktoza jest cukrem pochodzenia owocowego, znaczna część osób uważa, że nie jest ona szkodliwa. Prawda jest jednak taka, że fruktoza jest równie szkodliwa jak glukoza. Badania wykazały, że powoduje ona zmiany w metabolizmie, podniesienie poziomu złego cholesterolu we krwi i zwiększanie ryzyka zachorowania na cukrzycę. Fruktoza jest także głównym podejrzanym o powodowanie otyłości - zwłaszcza wśród dzieci.
Syrop glukozowo-fruktozowy jest obiektem badań już od wielu lat. Okazuje się, że wciąż nie zostały poznane wszystkie negatywne mechanizmy, które uruchamiane są przy spożywaniu produktów bogatych w ten składnik.
Do tej pory ustalono, że syrop glukozowo-fruktozowy zaburza pracę ośrodka odpowiedzialnego za odczuwanie uczucia głodu i sytości. W konsekwencji prowadzi to do zwiększonego i ciągłego odczuwania głodu, co przekłada się na nadwagę i otyłość.
Kolejnym skutkiem nadmiernego spożycia produktów zawierających syrop glukozowo-fruktozowy jest cukrzyca typu II. Rozwija się ona w skutek burzliwych zmian poziomu glukozy we krwi, co sprawia, że komórki uodparniają się na insulinę (tzw. insulinooporność).
Wyniki badań wskazują, że zarówno cukier, jak i syrop glukozowo-fruktozowy przyczyniają się do zwiększenia poziomu złego cholesterolu we krwi i obniżenia poziomu cholesterolu dobrego. Prowadzi to oczywiście do szeregu chorób związanych z układem krążenia oraz z sercem. Jest to między innymi miażdżyca, stłuszczenie wątroby, zaburzenia pracy nerek, zwiększenie ryzyka zawału serca.
Do innych schorzeń powodowanych przez syrop glukozowo-fruktozowy zalicza się zaćma cukrzycowa, osłabienie naczyń krwionośnych, a także zaburzeń pracy układu pokarmowego (np. zwiększenie ryzyka wystąpienia zespołu jelita drażliwego) i ogólnego osłabienia odporności organizmu.