Borowik ceglastopory jadalny
Borowik ceglastopory to grzyb, który występuje na terenie całej Europy, a poza naszym kontynentem można go znaleźć jedynie w Japonii. Ten rodzaj borowika można znaleźć w lasach iglastych, mieszanych oraz liściastych, jednak najczęściej występuje na terenach podgórskich i górskich. Na wyżynach można go spotkać szczególnie pod jodłami oraz świerkami, natomiast na nizinach rośnie najczęściej w okolicy buków oraz dębów. Borowik ceglastopory rośnie najczęściej na glebach o odczynie obojętnym oraz kwaśnym.
Borowik ceglastopory opis
Borowik ceglastopory należy do grzybów kapeluszowych, których owocnik ma na spodzie rurki. Owocnik tego rodzaju borowika ma zwykle średnicę mieszczącą się w granicach od 5 do 20 centymetrów. Rzadko spotykane są egzemplarze o kapeluszach większych niż 25 centymetrów średnicy. Kapelusz tego grzyba jest zwykle jasnobrązowy lub ciemnobrązowy, ale czasami przyjmuje barwę oliwkowobrązową albo brązową wpadającą w czerń. Dodatkowo kapelusz pokryty jest matową, aksamitną skórką, która przypomina zamsz, a po wgnieceniu grzyba przybiera prawie czarną barwę. Skórki nie można w łatwy sposób usunąć.
Kształt kapelusza jest początkowo półkolisty, a ze wzrostem grzyba staje się wypukły, poduchowaty, a w przypadku starych grzybów nawet spłaszczony w górnej części. Pod spodem kapelusz pokryty jest żółtozielonymi, drobnymi, gęsto ułożonymi rurkami. Kolor rurek może zmieniać się od barwy żółtej, nawet do czerwonej i pomarańczowej. Po naciśnięciu lub uszkodzeniu rurki natychmiast ciemnieją i przybierają siny odcień. Rurki są stosunkowo długie, mogą osiągać długość nawet około 10-30 milimetrów.
Miąższ borowika ceglastoporego ma kolor jaskrawożółty, ale po nacięciu grzyba albo jego naciśnięciu, miąższ zmienia barwę na ciemnoniebieską. Ma łagodny smak i delikatny, lekko kwaskowaty zapach. Trzon borowika ceglastoporego u młodych grzybów jest bulwiasty i zgrubiały w jego środkowej części. W przypadku starszych grzybów trzon staje się maczugowaty. Osiąga długość około 5-15 centymetrów oraz szerokość około 2-4 centymetrów. W górnej części trzon jest żółty, a od połowy wysokości występują na nim czerwone plamki. U dołu trzon ma kolor oliwkowy i jest gęsto pokryty strzępkami. Trzon po uszkodzeniu albo naciśnięciu również zmienia barwę i staje się ciemnogranatowy.
Borowik ceglastopory - jak rozpoznać?
Borowik ceglastopory jest dosyć charakterystycznym grzybem i nawet niedoświadczony grzybiarz nie powinien mieć problemów z odróżnieniem go od innych. Najbardziej podobny do borowika ceglastoporego jest borowik ponury. Grzyb ten ma jednak jaśniejszy kapelusz, a jego trzon nie jest pokryty kosmykami, ale wyraźnie zarysowaną siateczką czerwonej barwy. Borowika ponurego lepiej nie zbierać i nie spożywać, ponieważ nie ma jednoznacznych informacji co do tego, czy jest on grzybem jadalnym. Niektóre źródła podają, że jest on trujący jedynie na surowo, a inne, że może szkodzić spożywany w połączeniu z alkoholem. Oprócz tego, borowika ponurego można łatwo pomylić z borowikiem szatańskim, w związku z czym lepiej nie zbierać i nie jeść tego rodzaju grzyba.
Młode borowiki ceglastopore mogą zostać pomylone z borowikami żółtoporymi, które nie są jadalne. W celu odróżnienia tych dwóch rodzajów borowika najlepiej dokładnie przyjrzeć się trzonowi – na trzonie borowika ceglastoporego znajdują się strzępki, natomiast trzon borowika żółtoporego pokryty jest siatką. Poza tym, borowik ceglastopory wyróżnia się jaśniejszym kapeluszem. Inny grzyb podobny do borowika ceglastoporego to borowik gładkotrzonowy.
Borowik ceglastopory - czy jest jadalny?
Borowik ceglastopory jest grzybem jadalnym, jednak przed spożyciem musi zostać poddany odpowiedniej obróbce termicznej. Tego rodzaju borowika nie można spożywać na surowo ani niedogotowanego, ponieważ może wówczas wywołać problemy ze strony układu pokarmowego. Odpowiednio przygotowany borowik ceglastopory jest bardzo smaczny i ceniony przez smakoszy. Borowiki ceglastopore można smażyć, dusić, gotować, marynować, a także suszyć, czyli przygotowywać w taki sam sposób jak inne rodzaje borowików, w tym prawdziwki. Po obróbce termicznej przebarwienia na powierzchni borowika ceglastoporego znikają, a grzyb wraca do swojego pierwotnego koloru.
To również może cię zainteresować:
