Po co mężczyznom sutki i dlaczego tatuaże nie znikają... 10 zagadek dotyczących ludzkiego ciała

Większość pań, gdy nakłada tusz na rzęsy, automatycznie otwiera usta. Z boku wygląda to dość komicznie, zwłaszcza dla męskiej części populacji. Skąd się wzięło to zachowanie? Naukowcy przedstawiają trzy teorie. Pierwsza z nich głosi, że gdy otwieramy usta, napinają się mięśnie twarzy i naciąga się skóra wokół oczu. "Przy lekkim naciągnięciu skóry powieka jest bardziej odkryta, więc łatwiej nałożyć tusz" - pisze dr Stephen Juan, australijski naukowiec w książce "Zagadki ciała - tajemnice naszego niezwykłego i wspaniałego organizmu".

Druga teoria, na pierwszy rzut oka opozycyjna, mówi o tym,  że gdy otwieramy usta, rozluźniamy mięśnie i to dzięki temu malowanie jest wygodniejsze. Wbrew pozorom powyżej przedstawione tezy wcale nie muszą się wykluczać. W obrębie twarzy mamy mięśnie, które są do siebie przeciwstawne. Inne uaktywniają się, gdy zaciskamy szczęki, inne gdy je rozwieramy. Być może panie znalazły po prostu optymalny stan napięcia i rozluźnienia różnych mięśni sprzyjający wykonaniu perfekcyjnego makijażu. No chyba, że chodzi o jeszcze coś innego. Wedle trzeciej, już ostatniej teorii, otwarte usta odwodzą od mrugania, które, jak wiadomo wszystkim tym, którzy kiedykolwiek próbowali umalować rzęsy, wcale nie pomaga przy tym zadaniu.

Clinique Tusz do rzęs 515419	Kela Lusterko kosmetyczne Jade	Makeup Revolution Eyeliner ...
Sprawdź ceny ?	Sprawdź ceny ?	Porównaj ceny ?

źródło: Okazje.info

W królestwie ssaków liczba sutków wcale nie jest u wszystkich taka sama. Dolna granica to dwa, górna - aż 16. Natura ma swoje mądrości. Okazuje się, że piersi nie są nam dane na chybił trafił. Przydatne do rozwiązania tej zagadki okazuje się proste działanie matematyczne. "Liczba sutków jest dwa razy większa niż liczba spodziewanych młodych w miocie" - wyjaśnia dr Juan. Kobiety najczęściej rodzą jedno dziecko na raz, stąd dwie piersi.

No dobrze, wszystko się zgadza, ale co z panami? Po co im właściwie sutki, bo przecież nie do wykarmienia potomstwa? Dr Stephen Juan relacjonuje, że zalążki każdej z płci wykształcają się u nas w życiu płodowym. Dopiero pod wpływem oddziaływania hormonów płciowych wykształca się tylko jedna z nich. U płci męskiej dalszy rozwój sutków, w późniejszym czasie umożliwiający m. in. laktację, zostaje zatrzymany. Jest z nich jednak jakiś pożytek - piersi stanowią sferę erogenną tak dla pań, jak i dla panów.

Czytaj więcej: Piersi mówią!

Zobacz:

Wciąż słyszymy o zapachach, które mają ponoć pobudzać zmysły nasze, i co ważniejsze partnera. Ile w tym prawdy? Biopsycholog, dr Mary Ellen O'Connor z Uniwersytetu w Tulsie twierdzi, że jedynym wabikiem seksualnym, którego działanie jest udowodnione naukowo, jest piżmo (czytaj także: Afrodyzjaki? Masz je pod ręką!).

Macie ochotę na upojną noc? Dobrym pomysłem może okazać się masaż z użyciem olejku eterycznego o takiej właśnie woni albo użycie perfum, w których składzie znajdzie się ten cudowny składnik.

Nie wierzysz w moc spreparowanych w laboratoriach woni? Mamy dla ciebie dobrą wiadomość. Zwycięzcą w przeprowadzonym niegdyś przez producentów perfum konkursie na najbardziej pociągający dla ludzi zapach, okazał się zapach świeżo upieczonego ciasta. A w szczególności - bułeczek cynamonowych. Szykujesz się na miło rokujące spotkanie? Podwiń rękawy i piekarnik w ruch. Być może czeka was nie tylko romantyczny wieczór, ale też smaczny poranek.

Czytaj także: Preferencje zapachowe zapisane w genach

Im mniej włosów, tym lepsze chłodzenie, natomiast im ich więcej, tym nam cieplej. Owłosienie miało nas chronić przed zimnem. Człowiek polując, mógł się przegrzewać, więc natura pozbawiła go części naturalnego odzienia - wskazuje Desmond Morris, brytyjski biolog i antropolog. To jednak tylko jedna z 7 teorii, które starają się tłumaczyć ten stan rzeczy. Być może w każdej z nich jest trochę prawdy?

O czym mówią niektóre z nich? Badacze wskazują, że pozbywanie się bujnego owłosienia mogło służyć zwalczeniu pasożytów skórnych (tj. wszy czy kleszcze), które znajdowały w nim sprzyjające środowisko bytowania. Część naukowców przypuszcza, że utrata włosów miała ułatwić człowiekowi poruszanie się w wodzie. Jej wyznawcy są także za tzw. teorią "wodnej małpy", która zakłada, że zeszliśmy z drzew, nie na suche, umożliwiające swobodne chodzenie grunty, a na bagna.

Inni eksperci tłumaczą zjawisko tym, że w pewnym momencie to zmysł wzroku, a nie węchu, stał się dla nas ważniejszy, a odróżnienie od siebie mniej owłosionych współtowarzyszy miało być łatwiejsze. Karol Darwin bronił twierdzenia, że straciliśmy włosy na prawie całym ciele, aby wciąż owłosione narządy płciowe bardziej zwracały na siebie uwagę. Zdecydujcie sami, która z tez najbardziej do was przemawia.

Czytaj także: Włosy - fakty i mity

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

Zobacz:

Niebieskie zabarwienie skóry to niekoniecznie tylko wymysł autorów powieści sciencie-fiction. W latach 60. w amerykańskim stanie Kentucky żyła grupa ludzi o właśnie takim kolorze ciała. Wszyscy byli potomkami niejakiego Martina Fugate, francuskiego imigranta, posiadacza wadliwego genu warunkującego błękitną barwę skóry. Defekt spowodowany był dziedziczeniem rzeczonego genu u członków rodziny. "Ich organizmom brakowało enzymu potrzebnego do pełnego przekształcenia proteiny we krwi w czerwoną hemoglobinę" - twierdzi dr Stephen Juan. Błękit ich ciał nie wpływał negatywnie ani na stan ich zdrowia, ani na długość życia. Niebieskoskórzy dożywali zazwyczaj 80-90 lat i nie zmagali się z poważniejszymi schorzeniami.

Jednym z najbardziej rozpoznawanych ludzi o niebieskiej skórze był Paul Karason. W jego przypadku błękitna barwa ciała nie była wynikiem mutacji genów, a zetknięcia z dużą ilością związków srebra.

"Paul, który cierpiał na łuszczycę, zaczął pić srebro koloidalne - cudowne lekarstwo na wszystko. To właśnie ten specyfik powodował zmiany koloru skóry mężczyzny. - Zorientowałem się, co się dzieje, ale i tak je piłem. Tylko mniej - relacjonuje. Karason był zresztą przekonany, że zawiniło nie picie, ale wcieranie srebra w twarz - czytamy w serwisie deser.pl.

Więcej o Paulu i jego niebieskiej skórze >>

Skoro komórki w skórze są stale odnawialne, to dlaczego rozstępy i blizny nie "zarastają", tylko jak na złość stale szpecą ciało, a tatuaże, raz zrobione, zostają z nami dożywotnio? To prawda, że naskórek, który jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, systematycznie "zrzuca" z siebie stare szaty, zastępując je nowymi. Zmienia je stosunkowo szybko. Teraz chodzisz już w "innym naskórku" niż jeszcze miesiąc temu.

Jaki ma to związek z naszymi bliznami, tatuażami i rozstępami? Otóż żaden, ponieważ te nie tworzą się tylko na poziomie szybko wymienialnej tkanki wierzchniej, a też głębiej - w skórze właściwej. W tym właśnie tkwi sekret ich trwałości.

Dobrą wiadomością może natomiast być to, że tak blizny, jak i rozstępy mogą być w pewnej mierze wchłonięte przez organizm. Co do tatuaży - ich barwa nieco blaknie wraz z upływem czasu.

Budowa skóry

Możemy rozróżnić różne rodzaje potu. "W skórze znajdują się dwa rodzaje gruczołów potowych: wydzielające na zewnątrz i apokrynowe" - zaznacza dr Juan. Sam pot nie ma zapachu, natomiast w zależności od warunków, jakie napotka na skórze, zaczyna wydzielać specyficzny zapach lub nie.

Za wydzielanie potu przy regulacji temperatury (w wyniku odczuwanego ciepła) oraz po części (ale tylko po części) w reakcji na emocje odpowiedzialne są gruczoły wydzielające na zewnątrz. Rozmieszczone równomiernie na całym ciele produkują wodnistą, bezbarwną wydzielinę pozbawioną zapachu. Jej raczej nie poczujesz. Skąd więc nieprzyjemny znany nam zapach?

Gruczoły apokrynowe znajdują się tylko w wybranych miejscach ciała, takich jak pachy, otoczki piersi, przód szyi i okolice narządów rozrodczych. Są one odpowiedzialne jedynie za wytwarzane potu w reakcji na emocje. "Pot przez nie wydzielany zawiera części komórek, z których jest wydzielany. Odkłada się w pobliżu mieszków włosowych razem z innymi substancjami chemicznymi i tłuszczami produkowanymi przez organizm. To jego zapach najczęściej czujemy" - tłumaczy naukowiec. Nieprzyjemnej woni nie zawdzięczamy samej wydzielinie, a bakteriom, które wokół niej się gromadzą.

Wniosek? Wylewając siódme poty na siłowni, nie wydzielasz tak intensywnego zapachu, jak gdy się stresujesz.

Czytaj:

Wyjątkowo brzydki zapach potu? Poszukaj przyczyny

Stres: wymagania większe niż możliwości

To zależy nie tylko od indywidualnych predyspozycji, ale też od wieku. U młodszych paznokcie odrastają szybciej, a okres oczekiwania na pojawienie się nowej płytki wynosi średnio 116 dni. Osoby w średnim wieku muszą wykazać się większą cierpliwością. W ich wypadku jest to w przybliżeniu 150 dni - twierdzi dr Stephen Juan.

"Paznokcie u rąk rosną w tempie około 4 centymetrów rocznie, czyli 2-3 razy szybciej niż paznokcie na palcach nóg" - pisze naukowiec w swojej książce. Skąd różnice w czasu wzrostu? Wytłumaczenia są różne. Najbardziej przekonującym według dr Juana jest większe krążenie krwi w dłoniach niż w stopach, które wspomaga szybszy wzrost płytki.

Tę skłonność najczęściej obserwuje się wśród dzieci, jednak w przypadku niektórych nawyk nie mija wraz z wiekiem. Kto obgryza paznokcie? Można szukać psychologicznych uzasadnień. Wieść głosi, że osoby obgryzające paznokcie częściej są uparte. Jak się okazuje naukowcy zauważyli także zależność między tą przypadłością a kolorem oczu. Ponoć to niebieskoocy częściej ostrzą zęby na płytkach paznokciowych.

Przygotowane na podstawie:

Stephen Juan, "Zagadki ciała - tajemnice naszego niezwykłego i wspaniałego organizmu"

Czytaj także:

Zdrowotne mity? Nie, to fakty!

Stosunek seksualny krok po kroku: dowiedz się, co się dzieje z ludzkim ciałem