Wszy, pluskwy, pierwotniaki i reszta, czyli niechciane pami±tki z wakacji. Jak się ich pozbyć?

aniaku, eska 12.07.2019 10:36

Takich "skarbów" woleliby¶my z urlopu nie przywozić, ale zwykle nie mamy na to większego wpływu. Dowiedz się, jak skutecznie się rozprawić z najczęstszymi powakacyjnymi pami±tkami.

Od czasów faraonów ludzko¶ć nie wymy¶liła w zasadzie niczego rewolucyjnego, by zwalczyć wszy. Wtedy też wyczesywano gnidy i smarowano głowę czym¶, co miało zwalczyć żywe osobniki Shutterstock/Protasov AN

Wszawica - jedno umycie głowy nie pomoże

Niestety, letnie przygody czasem wi±ż± się z bliskimi spotkaniami z wsz± ludzk±, owadem bytuj±cym na owłosionej skórze głowy. Tę niechcian± pami±tkę z wakacji najczę¶ciej przywoż± dzieci, ale nie tylko. Paskudztwa można się łatwo pozbyć? Niekoniecznie.

Na rynku nie ma preparatów, które w pełni skutecznie zwalczałyby wszy we wszystkich stadiach rozwojowych. Gnidy, czyli jajeczka wszy, przez pewien czas s± w pełni hermetyczne, więc niemal niezniszczalne. Je¶li producent obiecuje, że jedno umycie głowy jego preparatem trwale rozwi±że problem, mija się z prawd±

- przekonuje Ewa Kopeć, współwła¶cicielka salonu Mamy z Głowy, w którym pielęgniarki usuwaj± dzieciom wszy. Przypomina także, że larwy wszy s± niewiele większe od główki szpilki i niełatwo je zauważyć, a wci±ż popularne preparaty z permetryn± czasem nieskuteczne, bo wiele wszy się na nie uodporniło.

Gdzie szukać wszy?

Wszy szczególnie chętnie gromadz± się w cieplejszych miejscach głowy, głównie za uszami czy w okolicy karku. Dorosła wędruj±ca wesz jest na tyle duża, że można j± po prostu zauważyć, ale rzadko się to zdarza, chyba że wszawica jest już bardzo zaawansowana. Wesz nie ma interesu, by¶my j± znaleĽli i skutecznie się chowa.

Drug± widoczn± oznak± wszy s± gnidy, czyli jajeczka składane przez pasożyta. S± białawego koloru, mocno przyklejone do nasady włosa, przez co trudno jest je usun±ć.

Wesz ludzka żywi się nasz± krwi± i czasem pozostawia maleńkie, swędz±ce ranki na skórze głowy. Drapi±c się, dodatkowo je zaogniamy i możemy doprowadzić do nadkażenia bakteryjnego skóry. Uwaga, zdarza się, że dziecko, które ma wszawicę, w ogóle nie odczuwa swędzenia, dlatego głowy należy sprawdzać nie tylko wtedy, gdy dzieci zgłaszaj± dolegliwo¶ci, ale też profilaktycznie.

Jak się zarażamy?

Zarazić się wszawic± jest do¶ć łatwo w czasie bliskiego kontaktu osob±, która ma wszy, przez używanie wspólnych szczotek do włosów, ozdób, a także ręczników, czy też przez dzielenie po¶cieli. Wesz jest ruchliwa i łatwo przenosi się na nowego żywiciela.

Zatem po powrocie z wakacji warto dokładnie obejrzeć głowę dziecka (własn± też nie zaszkodzi). W stwierdzeniu, czy nie ma na głowie pasażerów na gapę, pomaga także rozczesywanie włosów gęstym grzebieniem. Jeżeli na kosmykach włosów lub na zębach grzebienia zauważymy pasożyta lub znajdziemy gnidy we włosach, trzeba działać.

Szampony i preparaty likwiduj±ce wszy i gnidy aplikuje się na włosy i po jakim¶ czasie spłukuje. Następnie należy włosy wyczesać gęstym grzebieniem (najlepiej metalowym).

Zabieg bezwzględnie powtarzamy po tygodniu. To wła¶ciwy czas, by zd±żyły się wykluć wszy z gnid, które zdołały przetrwać pierwszy zabieg. S± za młode, by złożyć kolejne jaja, więc po drugim zastosowaniu odpowiedniego preparatu kłopot najczę¶ciej mamy z głowy.

Co, je¶li nie permetryna?

Najskuteczniejsze okazuj± się być preparaty silikonowe (z dimetikonem czy cyklometikonem), które starannie oklejaj± wszy, prowadz±c do ich uduszenia. Wolisz metody naturalne? Preparaty ziołowe trudno zatrzymać na głowie (s± rzadkie), często zawieraj± alkohol, co dodatkowo podrażnia skórę głowy.

Pamiętaj, że niechcianego go¶cia trzeba się też pozbyć z po¶cieli, ręczników i ubrań. Koniecznie należy je wyprać w wysokiej temperaturze, powyżej 60 stopni Celsjusza. Pomaga także prasowanie rzeczy gor±cym żelazkiem. Grzebienie, szczotki i ozdoby do włosów trzeba wymrozić, wygotować lub wyrzucić.

Wizyta u lekarza nie jest konieczna, chyba że na skórze głowy widać zaognione i mocno swędz±ce ranki. Może to bowiem oznaczać, że doszło do nadkażenia bakteryjnego.

Z urlopu można też przywieĽć choroby przenoszone drog± płciow±.

Pełne wyleczenie paznokcia zaatakowanego przez grzyby może zaj±ć nawet pół roku Shutterstock/Lightspring

Grzybica nie leczy się łatwo

Istnieje około 200 gatunków grzybów, które mog± zaatakować nasz± skórę. Spotkać je możemy praktycznie wszędzie, gdzie jest ciepło i wilgotno, czyli choćby pod prysznicem, na basenie, w wodnych parkach i na mokrych posadzkach w toalecie oraz w wykładzinie hotelowej.

Nie wierz, że błyskawicznie pozbędziesz się problemu, gdy grzyb zaatakuje twoje paznokcie.

Pacjenci czasem oczekuj± cudów jak w reklamie, czyli spryskaj± stopę i po kłopocie. Tymczasem pełny proces leczenia, niejednokrotnie wymagaj±cy nadzoru dermatologa, zajmuje kilka miesięcy, bo konieczna jest pełna wymiana chorej płytki paznokcia na zdrow±

- przypomina farmaceuta Marcin Korczyk, znany w sieci jako Pan Tabletka.

To lubi± grzyby

Grzybica najczę¶ciej dotyczy stóp i paznokci, ale grzyby mog± zaatakować także owłosion± skórę głowy, a nawet pachy, pachwiny, dłonie, brodę (tzw. figówka). Symptomy zarażenia widać do¶ć szybko. Na zainfekowanej skórze pojawiaj± się zaczerwienienia, krosty, grudki lub pęcherzyki, a przy grzybicy stóp dodatkowo dochodzi do maceracji naskórka oraz pęknięć między palcami. Skóra zaczyna swędzieć i łuszczyć się, pęcherzyki pękaj± tworz±c nieestetyczne grudki. Grzybica paznokci natomiast powoduje zmianę jego zabarwienia na żółty lub zielonkawy, zgrubienie, łamliwo¶ć paznokcia oraz kruszenie się płytki.

Jak sobie radzić?

Grzybica musi być leczona, ponieważ stosunkowo łatwo przenosi się na pozostałe czę¶ci ciała oraz możemy zarazić ni± inne osoby. Nie obejdzie się bez wizyty u lekarza, który przepisze odpowiednie leki przeciwgrzybiczne, najczę¶ciej w formie ma¶ci czy płynów do przemywania skóry. Dodatkowo można się wspierać preparatami ziołowymi, na przykład na bazie nagietka lub szałwii. Leczenie jest długotrwałe, wymaga systematyczno¶ci i staranno¶ci przy aplikowaniu leku. Buty i skarpetki zakażonej osoby musimy też zdezynfekować jak najszybciej. (Przeczytaj, jak to zrobić skutecznie).

Profilaktyka łatwiejsza od leczenia

Niektórych zakażeń grzybami można unikn±ć, w tym grzybicy stóp, pamiętaj±c o prostych zasadach:

na basenie no¶my klapki i dokładnie wycierajmy stopy, zwłaszcza między palcami,
nie używajmy cudzych ręczników, a tym bardziej butów,
no¶my przewiewne obuwie, zwłaszcza w czasie upałów,
dbajmy o czysto¶ć ubrań i po¶cieli,
pamiętajmy, że uszkodzenia skóry, nawet niewielkie ranki, mog± być wrotami dla atakuj±cego grzyba. Zadbajmy zatem o dezynfekowanie i odpowiednie zabezpieczanie obtarć czy też innych ran na skórze.

Podgatunki i szczepy salmonelli odznaczaj± się różn± zjadliwo¶ci± Shutterstock/Tatiana Shepeleva

Zatrucia pokarmowe - kłopot na urlopie, który czasem sprzyja długotrwałym problemom

Zatrucia pokarmowe to zdecydowanie najczęstsze Ľródło naszych wakacyjnych kłopotów. Podróże wi±ż± się z kosztowaniem egzotycznych potraw, jedzeniem w najróżniejszych restauracjach, a także próbowaniem pyszno¶ci na ulicznych straganach. To czę¶ć atrakcji, z których chcemy i powinni¶my skorzystać. Ale też czasem kończy się to nie najlepiej. Bywa, że jedynym wakacyjnym wspomnieniem jest pobyt w toalecie czy nawet szpitalu. Niechciana pami±tka na lata.

Co nas truje?

W Ľle przechowywanej żywno¶ci, szczególnie w ciepłym klimacie, szybko rozwijaj± się patogeny wywołuj±ce kłopoty żoł±dkowe. Należ± do nich bakterie z rodzaju Salmonella, Campylobacter, Yersinia, a także szczepy gronkowca Staphylococcus aureus - pojawiaj±ce się, na przykład, w rozmrożonych i ponownie zamrożonych produktach spożywczych.

W konserwach mięsnych, rybnych, a nawet jarzynowych czy owocowych lubi± namnożyć się bakterie beztlenowe z rodzaju Clostridium botulinum. Laseczki jadu kiełbasianego produkuj± toksynę botulinow±, jedn± z najsilniejszych biotrucizn. Toksyna jest wchłaniana w układzie pokarmowym, a następnie przenika do układu nerwowego, gdzie blokuje przewodzenie w synapsach nerwowo-mię¶niowych. Objawy zatrucia pojawiaj± się po kilku godzinach, a w przypadku przyjęcia mniejszej dawki, nawet po paru dniach.

Tych objawów nie lekceważ

Typowe objawy zatrucia jadem kiełbasianym to pocz±tkowo osłabienie, zawroty głowy i sucho¶ć w ustach, spowodowana paraliżem gruczołów ¶linowych i zahamowaniem wytwarzania ¶luzu. Także gruczoły potowe zostaj± porażone - przestajemy więc się pocić.

Z czasem dochodz± objawy neurologiczne: upo¶ledzenie widzenia, nieostre lub podwójne widzenie, zez zbieżny, ¶wiatłowstręt, opadanie powiek. Mię¶nie gładkie zostaj± porażone i pojawiaj± się kłopoty z mówieniem i połykaniem, ustaje perystaltyka jelit oraz dochodzi do zatrzymania moczu.

Jeżeli takiej osobie nie udzieli się fachowej pomocy w szpitalu, wkrótce może doj¶ć do jej zgonu w wyniku blokady mię¶ni oddechowych oraz nagłego zatrzymania akcji serca.

Dramatu nie ma, ale...

Mniej groĽne, ale niew±tpliwie uci±żliwe w podróży, s± zatrucia bakteriami w rodzaju Campylobacter, czyli C. jejuni i C. coli. Mog± się znaleĽć w mięsie, czy też w niepasteryzowanym mleku. Salmonella lubi namnożyć się w mięsie, mleku, jajach, w owocach morza. Objawy zatrucia bakteryjnego to nudno¶ci, biegunki, wysoka temperatura, bóle podbrzusza. Przy zatruciu Campylobacter może doj¶ć do ostrego zapalenia żoł±dka i jelit. Pierwsze objawy takiego zatrucia pojawiaj± się po 2-4 dniach, a choroba trwa około tygodnia. Pomocne s± wtedy takie ¶rodki jak węgiel, odpowiednia dieta, picie dużej ilo¶ci wody.

Dr Michał Domaszewski, lekarz rodzinny, przypomina, że każde, nawet pozornie banalne zatrucie, może być fatalne w skutkach, je¶li dopu¶cimy do odwodnienia. Najszybciej odwadniaj± się dzieci (im młodsze, tym szybciej trzeba skontaktować się z lekarzem), ale może być ono zabójcze także dla dorosłych.

Nie zwlekaj z wizyt±, je¶li nie możesz zbić gor±czki za pomoc± powszechnie dostępnych preparatów bez recepty. Nie zaszkodzi ci krótka głodówka, ale trzeba pić. Je¶li zwracasz dosłownie wszystko, co weĽmiesz do ust, masz suchy język, zawroty głowy i jeste¶ bardzo osłabiony, to już naprawdę ostatni dzwonek, by szukać pomocy lekarskiej

- przekonuje lekarz.

Je¶li objawy nie s± bardzo nasilone, ale jest problem z uzupełnianiem płynów, można z konsultacj± lekarsk± wstrzymać się maksymalnie dobę. Gdy jednak jest gor±co, a samopoczucie stale pogarsza się, lepiej zrobić to szybciej.

Czytaj wywiad z doktorem Domaszewskim na temat zagrożeń w internecie

Lambli± możesz zarazić się od psa czy kota, ale też poczęstować ni± domowego pupila Shutterstock/Kateryna Kon

Jeszcze więcej zatruć

Przyczyn± ostrych biegunek i bólu brzucha mog± być także pasożyty, a w¶ród nich pierwotniaki, takie jak Giardia i Cryptosporidium.

Zwodnicze lamblie

Pierwotniak Giardia lamblia odpowiedzialny jest za giardiozę (lambliozę), chorobę pasożytnicz±, do której dochodzi po spożyciu zakażonego jedzenia. Szczególnie zjadliwe szczepy spotyka się obszarze Rosji, Azji Centralnej, a także w krajach ¶ródziemnomorskich. Do zakażenia żywno¶ci dochodzi w wyniku nawożenia pól ludzkimi odchodami oraz z powodu nieprzestrzegania zasad higieny przy przyrz±dzaniu potraw. Dlatego, zanim zjemy surowe warzywa, umyjmy je dokładnie pod bież±c± wod±.

Cysty z pasożytami dostaj± się do układu pokarmowego i zagnieżdżaj± w jelicie cienkim, w przewodach i w pęcherzykach żółciowych. Lamblioza wykrywana jest dzięki badaniu kału, wykonuje się także testy z krwi na obecno¶ć antygenów. Leczenie obejmuje nie tylko osobę chor±, ale i członków najbliższej rodziny i wymaga nadzoru lekarza. Pomocna jest także zmiana diety i ograniczenie spożycia cukrów na rzecz produktów nieprzetworzonych, z duż± ilo¶ci± witamin i błonnika.

Bywa, że o problemie dowiadujemy się wiele miesięcy po urlopie, podczas którego doszło do zarażenia, bo objawy nie musz± być jednoznaczne. Czasem na ¶lad pasożyta trafia lekarz po wykluczeniu alergii - lamblioza może objawiać się niecharakterystycznymi bólami brzucha i wysypk±.

Problem z fontanny i basenu

Kryptosporydioza to choroba pasożytnicza, wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Cryptosporidium, objawiaj±ca się ciężk±, wodnist± biegunk± i bólami brzucha, spadkiem apetytu, gor±czk±. Za infekcje odpowiadaj± dwa szczepy: Cryptosporidium hominis i Cryptosporidium parvum. Zakażenie następuje, gdy do przewodu pokarmowego przedostan± się oocysty z pasożytem, które w jelicie cienkim uwalniaj± się z otoczki i przenikaj± do nabłonka. Tam dochodzi do kolejnych przekształceń pasożyta, który namnaża się i zakaża inne komórki jelita. Jednocze¶nie oocysty z pasożytem zostaj± wydalone wraz z kałem i rozpoczynaj± nowy cykl zakażeń.

Pierwotniak (Cryptosporidium hominis) bytuje w wodzie, st±d do zakażeń dochodzi w basenach czy w wodnych parkach. Może przenikn±ć także do wody pitnej. Zwykłe chlorowanie wody nie zabija pasożyta. Cryptosporidium parvum przenosi się także ze zwierz±t na ludzi. Roznosz± je gołębie, a pierwotniaka znajdziemy choćby w fontannie.
Większo¶ć zakażeń przebiega do¶ć łagodnie lub bezobjawowo. Cięższe przypadki leczy się ¶rodkami przeciwpasożytniczymi. Ważne jest uzupełnianie poziomu elektrolitów w organizmie, picie dużej ilo¶ci wody i odpoczynek.

Owsiki opanowuj± jelito grube Shutterstock/Sebastian Kaulitzki

Owsica - problem nie tylko przedszkolaka

Ta choroba pasożytnicza może stosunkowo łatwo szerzyć się w¶ród maluchów przebywaj±cych na obozach, koloniach, czy w innych większych skupiskach dzieci. Do zakażenia dochodzi drog± pokarmow±, gdy dziecko zapomni umyć r±k przed jedzeniem lub wkłada r±czki do buzi. Pamiętajmy jednak, że owsiki atakuj± nie tylko dzieci.

Jaja w po¶cieli

Owsica oznacza zakażenie nicieniem, owsikiem ludzkim, który kolonizuje jelito grube. Jaja owsika przedostaj± się do układu pokarmowego, gdzie zaczynaj± dojrzewać i przekształcać się dorosł± postać. Larwy owsika mog± także wnikn±ć do jelita przez odbytnicę. Po kilku tygodniach bytno¶ci w jelitach dorosły pasożyt zaczyna wędrówkę do miejsca, w którym może złożyć jaja. Zazwyczaj dzieje się to noc±. Owsik składa wtedy jaja w wydzielinie odbytu lub nawet, w przypadku kobiet, w okolicach pochwy. St±d jaja owsika można znaleĽć w po¶cieli lub na bieliĽnie. Jeżeli przenios± się na ręce, a potem do ust, zakażenie gotowe.

Od owsika do anemii

Owsica objawia się przede wszystkim uporczywym ¶wi±dem okolic odbytu. Osoba zakażona traci apetyt, skarży się na nudno¶ci i bóle brzucha, staje się podenerwowana, w nocy często zgrzyta zębami. Owsicy może towarzyszyć anemia. Dziecko ma wtedy blad± skórę i podkr±żone oczy. W okolicy odbytu czasem zauważymy też maleńkie nicienie pełzaj±ce po skórze.

Potwierdzeniem diagnozy jest badanie kału na obecno¶ć jaj. Inny, polecany sposób, to test ta¶my celofanowej: przez kilka kolejnych dni należy rano przyłożyć ta¶mę lepk± stron± do okolic odbytu i potem oddać do laboratorium analitycznego.

Leczenie owsicy

Leczenie owsicy powinien nadzorować lekarz. ZaraĽliwo¶ć owsikami jest bardzo duża, dlatego leczenie obejmuje nie tylko chorego, ale i członków rodziny. Je¶li w przedszkolu twojego dziecka (czy innym miejscu, w którym spędza ono sporo czasu) s± owsiki, skonsultuj się z lekarzem. Zwykle pojawienie się w grupie owsików jest zgłaszane. Koniecznie zawiadom placówkę, gdy choruje twoje dziecko, by zdiagnozowano i w razie potrzeby leczono wszystkie dzieci. Zrobisz to nie tylko dla dobra ogółu, ale także dla własnego dziecka - uchronisz je przed zarażeniem wtórnym.

Aby zwalczyć pasożyta przyjmuje się leki przeciw robakom. Skuteczne ¶rodki przepisuje lekarz. Lek zażywa się zazwyczaj raz i powtarza dawkę po dwóch tygodniach lub po miesi±cu.

Podobnie jak przy innych chorobach pasożytniczych należy także wyprać, a najlepiej wygotować po¶ciel i bieliznę, aby zlikwidować wszelkie potencjalne Ľródła powtórnego zarażenia. Przy owsicy istotna jest także dieta, z której wył±czamy węglowodany na jaki¶ czas. Owsiki bowiem lubi± cukier. Dobrze jest natomiast je¶ć potrawy ostre, kwa¶ne i kiszone.

¦wierzbowiec wgryza się w naskórek Shutterstock/Sebastian Kaulitzki

¦wierzb - czai się nawet w samochodzie

¦wierzb czę¶ciej niż latem rozpoznawany jest jesieni±, ale to nie oznacza, że w wakacje nie stanowi zagrożenia. Gdzie ludzie, tam i wywołuj±ce problem ¶wierzbowce. Problem osób z osłabion± odporno¶ci±, żyj±cych w fatalnych warunkach higienicznych? To mit. Do zarażeń dochodzi na całym ¶wiecie. Choruje ok. 300 ml ludzi.

Przez skórę i nie tylko

¦wierzb jest zakaĽn± chorob±, wywoływan± przez ¶wierzbowca ludzkiego, należ±cego do rodziny roztoczy. Do infekcji dochodzi poprzez bezpo¶redni kontakt ze skór± osoby zakażonej ¶wierzbowcem, a także - chociaż rzadziej - przez po¶ciel czy wspólne ręczniki. Atakuj±cy ¶wierzbowiec wgryza się w naskórek i zaczyna dr±żyć w nim kanały, na końcu których składa jaja. Po pewnym czasie z tych jaj wykluwaj± się larwy, które w ci±gu 2-3 tygodni przekształcaj± się w dorosłe osobniki. I zaczynaj± wędrować.

Zazwyczaj nocna działalno¶ć ¶wierzbowca powoduje silny ¶wi±d skóry. Ponadto na ciele widać drobne grudki, strupki oraz przeczosy, jak okre¶la się charakterystyczne liniowe zadrapania naskórka, powstaj±ce w wyniku uporczywego drapania się. ¦wierzbowiec najchętniej usadawia się w zgięciach i fałdach skóry, wokół pępka, sutków oraz w okolicach narz±dów płciowych u mężczyzn, na bocznych powierzchniach r±k, na po¶ladkach, a u dzieci także na dłoniach i podeszwach.

Leczenie pod okiem lekarza

Aby pozbyć się ¶wierzbu trzeba udać się do lekarza dermatologa (obecnie kieruje do niego lekarz pierwszego kontaktu), który zaleci specjaln± ma¶ć do smarowania skóry (zwykle z permetryn±, benzoesanem benzylu, na bazie siarki), czasem także antybiotyki przy nadkażeniach bakteryjnych. Koniecznie jednak profilaktycznemu leczeniu musz± się poddać wszyscy członkowie rodziny, ponieważ o zarażenie ¶wierzbem jest do¶ć łatwo. Ponadto bieliznę i po¶ciel trzeba codziennie zmieniać przez co najmniej dwa tygodnie oraz prać w wysokiej temperaturze, powyżej 60 stopni Celsjusza i prasować gor±cym żelazkiem. Dobrze jest przetrzymać nieupran± odzież przez kilka dni w szczelnych plastikowych workach. Odkurzamy potem dokładnie cały dom oraz także - uwaga - tapicerkę w samochodzie.

Pluskwy Shutterstock/Akos Nagy

Pluskwy - hotelowa zmora?

Pluskwa domowa to owad żywi±cy się ludzk± krwi±. Ten niezwykle uci±żliwy i trudny do zwalczenia pasożyt może się pojawić w najczystszym nawet domu, gdy wraz z walizkami i pami±tkami z podróży przywieziemy także tego owada. Pluskwa towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów i kiedy¶ kojarzona była głównie z brudem i nędz±. Niestety, okazuje się, że ten owad lubi także luksusowe hotele i apartamentowce. Podróżuje wraz z człowiekiem i niełatwo go przed tym powstrzymać.

Po czym poznać, że pokój w hotelu czy pensjonacie jest zapluskwiony? W rogach, koło gniazdek, pod wykładzin±, znajdziemy ciemnobr±zowe lub czarne kropeczki, ¶lady ich bytno¶ci. Popro¶my wtedy natychmiast o zmianę pokoju.

Sk±d wiadomo, że pogryzły nas pluskwy?

Pogryzienie przez pluskwę bardzo swędzi, znacznie bardziej niż ugryzienie komara, a na skórze zostaj± podobne do tych po komarze b±ble, tylko większe. Zdarza się jednak, że nie widzimy ¶ladów uk±szenia lub s± znikome. Wszystko zależy od naszej skóry i indywidualnych skłonno¶ci do reakcji na podrażnienia. Zatem, jedyny sposób na upewnienie się, że pogryzła nas akurat pluskwa, to znalezienie jej samej lub ¶ladów jej bytno¶ci.

Pluskwa jest malutka, ma zaledwie 4-6 mm długo¶ci, ciemnobrunatna, owalna, spłaszczona i pomarszczona, gdy jest głodna. Natomiast opita krwi± pęcznieje i staje się prawie purpurowa. Gdzie szukać pluskiew? Trzeba pamiętać, że lubi± ciemno¶ć. Chowaj± się więc w szparach, w szczelinach w podłodze, za ramami obrazów czy luster, głównie w pobliżu swojego żywiciela, czyli człowieka. Zatem: sprawdĽmy okolice łóżka, pod materacem, za listwami podłogowymi, mniej więcej do trzech metrów od miejsca do spania.

Jak łagodzić podrażnienia?

Pasożyt atakuje głównie noc±, gryz±c nieosłonięte czę¶ci ciała i pozostawiaj±c charakterystyczne ¶lady, układaj±ce się w linię lub w trójk±t. Ponieważ wstrzykuje nam w skórę substancję znieczulaj±c±, pocz±tkowo nie wiemy nawet, że co¶ nas gryzie.

Nie ma specjalnych preparatów na pogryzienia pluskiew. Zwykle skuteczne okazuj± się te same ¶rodki, które pomagaj± na uk±szenia komara. W skrajnych przypadkach, zwłaszcza gdy nie mamy pewno¶ci co do przyczyny problemów, trzeba skonsultować się z lekarzem. Możliwe, że wskazane będzie zastosowanie ma¶ci z kortykosterydami.

Pożegnanie z pluskwami

Pozbycie się pluskiew nie jest prost± spraw±. Najlepiej, aby zajęli się tym specjali¶ci. Stosuje się różne techniki, takie jak zamgławianie, oprysk ci¶nieniowy i wymrażanie lub wygrzewanie mieszkania.

Pluskwy gin± w temperaturze powyżej 40 stopni Celsjusza. Po¶ciel i odzież trzeba więc uprać w wysokiej temperaturze oraz pozostawić w gor±cej suszarce na co najmniej 30 minut. Dobrze jest uprasować ubrania i po¶ciel gor±cym żelazkiem z par±, nadaj±ce się do tego przedmioty wyparzyć wrz±tkiem, dywany wytrzepać. Warto też pozbyć się z domu niepotrzebnych rzeczy, różnych bibelotów, pod którymi lubi± ukrywać się pluskwy.

Zdecydowanie więcej na temat pluskiew.