Małopłytkowość

Niedobór płytek krwi, czyli małopłytkowość to najczęściej występująca skaza krwotoczna. Schorzenie charakteryzuje się powstającymi np. w skutek urazu krwawymi wybroczynami na skórze.

Objawy

W zależności od przyczyny małopłytkowości:

- wybroczyny krwotoczne na skórze, często na kończynach dolnych (w odróżnieniu od hemofilii brak wylewów do mięśni i stawów)

- krwawienia z błon śluzowych (nosa, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, narządów rodnych)

- nadmierne krwawienia po operacjach

- gorączka (w przypadku małopłytkowości związanej z infekcją, np. w toczniu rumieniowatym )

- powiększona śledziona (w małopłytkowości wtórnej)

- pajączkowate naczyniaki

- zaczerwienienie dłoni

Przyczyny

Uszkodzenie szpiku przez leki (np. cytostatyki), substancje chemiczne (np. benzen) i zakażenia (np. HIV, wirus zapalenia wątroby typu C ); wypieranie prawidłowych komórek szpiku przez komórki białaczkowe, chłoniakowe albo zwłóknienie szpiku; niszczenie płytek przez własne przeciwciała organizmu; niszczenie płytek przez powiększoną śledzionę oraz sztuczne zastawki serca (uszkodzenia mechaniczne).

Ryzyko zachorowania

Wzrasta u osób narażonych na czynniki powodujące uszkodzenie szpiku i zakażenia wirusowe.

Diagnostyka

W badaniach krwi stwierdza się zmniejszoną liczbę płytek (poniżej 140 tys./mm3). Przedłużony jest czas krwawienia przy prawidłowym czasie krzepnięcia (odwrotnie niż w hemofilii). Lekarz może też zlecić badanie szpiku kostnego.

Leczenie

W zależności od przyczyn i stopnia ciężkości choroby stosuje się najczęściej:

- kortykosteroidy

- immunoglobuliny

- przetaczanie krwi

- usunięcie śledziony.