Choroba Méniere'a (Choroba Meniere'a)

Błędnik to niewielka część ucha wewnętrznego odpowiedzialna za zmysł słuchu oraz równowagę. Jedną z rzadziej diagnozowanych zmian w jego obrębie jest choroba Méniere'a. Schorzenie czasem prowadzi do całkowitej utraty słuchu i choć może rozwinąć się w każdym wieku to najczęściej rozpoznawane jest u osób między 40 a 60 rokiem życia.

Dołącz do nas na Facebooku!

Ucho wewnętrzne zbudowane jest z błędnika kostnego oraz znajdującego się w jego wnętrzu błędnika błoniastego. Ten ostatni wypełnia tzw. endolimfa, nazywana także sródchłonką. Ta przypominająca galaretkę substancja nie tylko pokrywa błoniastą część błędnika, ale pobudza receptory, które przesyłają informacje do mózgu np. o zmianie pozycji. Jej nadmiar prowadzi do wzrostu ciśnienia w uchu i sprawia, że bodźce przestają być prawidłowo przesyłane, a chorzy zaczynają się skarżyć na zawroty głowy oraz stopniową utratę słuchu.

Objawy

Charakterystyczne dla choroby Méniere'a dolegliwości zazwyczaj pojawiają się nagle i niespodziewanie. Napadowi schorzenia towarzyszą przede wszystkim bóle oraz zawroty głowy, nudności , wymioty, kłopoty z utrzymaniem równowagi (w niektórych przypadkach są one tak trudne do opanowania, co niejednokrotnie prowadzą do upadku - tzw. atak kropki), szum, a także uczucie "pełności" w uszach. Zmiany w uchu wewnętrznym mogą prowadzić do zaburzeń słuchu, zazwyczaj w pierwszej fazie choroby szybko ustępują i dotyczą jedynie wysokich dźwięków.

Diagnoza

Przy rozpoznaniu niezbędny jest wywiad z pacjentem, na którego podstawie sprawdza się:

- częstotliwość występowania epizodów (minimum dwa, nie trwające krócej niż 20 minut)

- szum w uszach

- wrażenie pełności w uszach

- tymczasowa utrata słuchu

Aby uzyskać jednoznaczną diagnozę i wykluczyć inne schorzenia wykonuje się rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową mózgu. Dodatkowo zleca się badane potencjałów słuchowych wywołanych z pnia mózgu . Test wykorzystuje bioelektryczne właściwości kory mózgowej, która pod wpływem działającego z zewnątrz bodźca pobudza receptory odpowiedzialne za zmysł słuchu. Na jego podstawie ocenia się skalę zmian i wad narządu słuchu.

Leczenie

W pierwszej fazie leczenia zazwyczaj stosuje się farmakologię (leki przeciwhistaminowe, uspokajające), oraz zaleca się odpowiednią dietą tj. ograniczenie ilości spożywanego alkoholu, soli,

kofeiny, a także rzucenie palenia . W przypadku gdy nie przynosi to efektów wykonuje się zabieg operacyjny. Polega on na przecięciu nerwu przedsionkowego lub wykonuje się labiryntektomię, czyli wycięcie całego bądź fragmentu ucha środkowego - ślimaka oraz kanałów półkolistych.

Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza

Czytaj także:

Antromastoidektomia

Przewlekłe zapalenie ucha środkowego

Hiposmia

Ostre zapalenie ucha środkowego

Badanie otoskopowe