Selen zaliczany jest do grupy mikroelementów, ponieważ w przyrodzie występują go niewielkie ilości. Mimo to pełni bardzo istotne funkcje w ludzkim organizmie, dlatego nie należy dopuszczać do jego niedoboru.
Selen - właściwości
Selen to składnik około 20 enzymów występujących w ludzkim organizmie, m.in. peroksydazy glutationowej, stanowiącej czynnik antyoksydacyjny. Jest niezbędny do ochrony komórek przed wolnymi rodnikami oraz toksynami. Selen może zmniejszyć ryzyko powstawania niektórych nowotworów.
Selen pełni istotną rolę w działaniu hormonów tarczycy. Przy jego udziale budowana jest odporność organizmu. Podaje się go również osobom chorującym na depresję, ponieważ sprzyja łagodzeniu jej objawów. Podobnie działa w przypadku chorób układu nerwowego. Pomaga też w zmniejszaniu odczuwania bólu przy reumatoidalnym zapaleniu stawów.
Selen - źródła występowania
Selen występuje w różnego typu produktach spożywczych. W organizmach występuje w parze z białkiem, dlatego najłatwiej odnaleźć go w produktach o dużej jego zawartości, a więc np. w mięsie, podrobach, rybach i owocach morza, mleku i jego przetworach, a także pieczywie. Selen nie występuje w zbyt dużych ilościach w warzywach i owocach, ale można go znaleźć w czosnku, suchych nasionach strączków oraz w grzybach.
Selen najlepiej się wchłania, gdy spożywa się go wraz z białkiem, witaminami A, E oraz C, a także z innymi związkami o charakterze antyoksydacyjnym.
Selen - objawy niedoboru i nadmiaru
Zarówno niedobór, jak i nadmiar selenu w organizmie jest niebezpieczny. Duże i długo utrzymujące się niedobory pierwiastka prowadzą do zwyrodnień tkanek oraz narządów. Pojawiają się choroby, m.in. choroba mięśnia sercowego oraz choroba Kaszina-Beka charakteryzująca się obustronnym zwyrodnieniem stawów. Stan niedoboru selenu w organizmie można poznać po ciągłym zmęczeniu, większej podatności na infekcje, osłabieniu mięśni, pojawieniu się opryszczki i stanów zapalanych skóry oraz problemach z potencją.
Nadmiar selenu powoduje natomiast: łamliwość paznokci, stany zapalne skóry, wypadanie włosów, zwiększoną nerwowość i zaburzenia układu nerwowego, przykry zapach z ust, zwiększoną potliwość, biegunki. W skrajnych stanach może dojść do uszkodzenia nerek i wątroby.
