Gorączka krwotoczna krymsko-kongijska (CCHF, Cfimean Congo haemorrhagic fever) - to choroba wirusowa, na którą chorują zwierzęta i ludzie. Zakażenie człowieka wirusem tej choroby następuje po ukąszeniu kleszcza lub przez bezpośredni kontakt z krwią i tkankami zakażonych zwierząt domowych.
Zwierzęta przechodzą tę chorobę umiarkowanie ciężko, zwykle z niewielką gorączką. Ludzie cierpią znaczniej bardziej, a śmiertelność zakażonych wynosi 30 do 50 proc. Wirus CCHF przenoszą najczęściej kleszcze z rodzaju Hyalomma.
Gorączka krwotoczna krymsko-kongijskiej: objawy
Człowiek zakażony wirusem gorączki krwotocznej krymsko-kongijskiej choruje kilkanaście dni. Przy zakażeniu przez kleszcza choroba rozwija się w ciągu 1-3 dni, maksymalnie 9 dni. Wyodrębnia się dwie fazy choroby: przedkrwotoczną i krwotoczną.
W pierwszej fazie jest nagłe wystąpienie wysokiej gorączki, dreszcze, bóle i zawroty głowy, fotofobia, bóle mięśni i stawów. Mogą też wystąpić nudności, biegunka, bóle brzucha, obrzęk śledziony i węzłów chłonnych. Po kilku dniach choroby występuje zmiana nastroju, agresja i spadek ciśnienia krwi.
Druga faza rozwija się po siedmiu dniach i trwa około trzech dni. Na ciele chorej osoby pojawiają się wybroczyny, krwawienie z nosa, smoliste stolce i krwawe wymioty. Może też równolegle rozwinąć się zapalenie wątroby lub krwotoczne zapalenie płuc. Osoby które przeżyły chorobę, powróciły do zdrowia po - maksymalnie - 20 dniach od wystąpienia pierwszych objawów.
Dlaczego gorączka krymsko-kongijska?
Pierwsze przypadki zachorowań na tę chorobę stwierdzono w 1944 r. na Krymie. Podczas II wojny światowej nastąpiły tam zmiany ekologiczne, które spowodowały przeskok wirusa CCHF na ludzi. Głównym gospodarzem wirusa był zając, którego populacja znacznie zwiększyła się, jednocześnie powodując intensywniejsze rozmnażanie się kleszczy przenoszących gorączkę.
Obecnie wirus występuje w około 40 krajach Afryki, Europy i Azji.
Diagnostyka gorączki krwotocznej krymsko-kongijskiej
Przeciwciała gorączki krymsko-kongijskiej pojawiają się w około ósmym dniu choroby i można je wykryć testem IgM ELISA i IgG ELISA. Przeciwciała w klasie IgM utrzymują się przez cztery miesiące, a przeciwciała z klasy IgG przez pięć lat. Wirus występuje w dużym stężeniu w płucach, wątrobie, śledzionej, szpiku kostnym, nerkach i mózgu. W diagnostyce stosowane są metody serologiczne, izolacja wirusa oraz wykrywanie genomu wirusowego.
Ważne jest opracowanie szybkich, jednorazowych testów, zużywających kilka kropli krwi z palca i których można użyć w odległych miejscach bez dostępu do prądu.
Gorączka krwotoczna krymsko-kongijska: profilaktyka i leczenie
Leczenie krwotocznej gorączki krymsko-kongijskiej jest głównie objawowe. Jest to kontrola płynów ustrojowych, gospodarki wodno-elektrolitowej i utrzymywanie właściwego ciśnienia krwi. Aktualnie stosowanym lekiem przeciwwirusowym w przypadku gorączek krwotocznych jest dożylnie stosowana rybawiryna. Skuteczność tego leku wymaga szerszego potwierdzenia klinicznego.
Profilaktyczne zabiegi to ochrona przed kleszczami jak również przed bezpośrednim kontaktem z krwią i tkankami zakażonych zwierząt. Są to podstawowe działania na terenach endemicznego występowania choroby. Odradzane jest spożywanie niepasteryzowanego mleka pochodzącego od zakażonych zwierząt.
Może Cię również zainteresować:
starczypl
Oceniono 3 razy 1
cały syf świata ciągnie do polski za rządów tego piSSlamu. łotr przyciąga łotra, syf lgnie do syfu