Choroba Haglunda-Severa (Osteonecrosis)

Schorzenie zaliczane jest do grupy tzw. jałowych martwic kości i obejmuje kość piętową. Tego typu zmiany najczęściej diagnozowane są u dzieci, zwłaszcza chłopców w okresie dojrzewania i szybkiego wzrostu. Mimo że leczenie może być bardzo długie jest w pełni skuteczne.

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

Bezpośrednią przyczyną rozwoju choroby jest niedokrwienie tylnej części pięty. Przeciążenie, mikrourazy, zaburzenia hormonalne bądź uwarunkowania genetyczne to najczęstsze przyczyny nieprawidłowego przepływu krwi. W niektórych przypadkach zaburzenia ze strony układu krwionośnego to konsekwencja zerwanego połączenia między tzw. krążeniem nasadowym i przynasadowym. Tak powstała martwica dzięki szybkiemu wzrostowi kości zostaje "naprawiona", jednak zdarza się, że proces naprawy pozostawia pewne deformacje, co w przyszłości może sprzyjać rozwojowi chorób zwyrodnieniowych.

Przyczyną zmian może być także zbyt ciasne obuwie. Duży nacisk prowadzi do powstania pęcherza, a tym samym stanu zapalnego, obrzęku. Powstały w obrębie pięty niegroźny guz, bywa bolesny.

Objawy

W początkowej fazie choroba rozwija się bezobjawowo. Dopiero z jej postępem pacjentom dokucza ból w pięcie, który nasila się w czasie chodzenia oraz zmianie obuwia z zimowego na letnie (i odwrotnie). Bardzo często w okolicy zajętego stawu pod skórą znajduje się wyraźnie wyczuwalne zgrubienie (guz). Tworzące się tak deformacje znacznie zwiększają i przyspieszają pojawienie się zmian zwyrodnieniowych.

Diagnoza i leczenie

Chorobę Haglunda-Severa można potwierdzić już na podstawie badania fizykalnego. Jednak, aby uzyskać całkowitą pewność i wykluczyć inne schorzenia prowadzące do zmian w stawach wykonuje się zdjęcie rentgenowskie.

Podstawą leczenia jest zmniejszenie przeciążenia pięty. Jeśli choroba nie jest zaawansowana stosuje się jedynie specjalnie wkładki odciążające staw oraz ćwiczenia . Czasem zaleca się przyjmowanie środków przeciwzapalnych.

Gdy schorzenie jest już mocno zaawansowane konieczny jest zabieg operacyjny. Polega on na wykonaniu małego nacięcia w tylnej części pięty. Pozwala to zmniejszyć panujące tam ciśnienie, następnie usuwa się zdeformowaną część kości i ustawia ją w prawidłowej pozycji.

W niektórych przypadkach wykonywana jest osteotomia, czyli skrócenie kości. Po usunięciu nierówności kończyna umieszczana jest w szynie od palców po kolano. Innym rozwiązaniem są stawy biodegradowalne, które samoistnie rozpuszczają się w organizmie i nie wymagają interwencji chirurga. Pacjenci wracają do pełnej sprawności po upływie sześciu tygodni.

Czytaj także:

Ostroga piętowa

Zespoły nadmiernej wiotkości (Elastopatia)

Badanie densytometryczne

Choroba Perthesa

Skręcenie stawu skokowego