Dołącz do nas na Facebooku!
Do zmian w mózgu, którym przypisywane jest wystąpienie choroby, dochodzi najczęściej między 26 a 34 tygodniem ciąży. Choroba najczęściej diagnozowana jest u wcześniaków oraz dzieci, u których jeszcze w czasie życia płodowego doszło do niedotlenienia lub zakażenia.
W zależności od miejsca, w którym doszło do uszkodzenia wyróżnia się cztery rodzaje porażenia mózgowego:
- piramidowe (spastyczne) - do porażenia dochodzi w obrębie układu piramidowego, czyli jednego z elementów układu nerwowego, odpowiada on przede wszystkim za pracę mięśni twarzoczaski, szyi, mięśnia czworobocznego oraz pozostałych mięśni w organizmie
- pozapiramidowe (atetoza) - to tzw. układ podkorowy, który w raz z układem piramidowym odpowiada za wykonywanie czynności ruchowych organizmu
- móżdżkowe - zmiany zlokalizowane są w okolicach móżdżku, czyli tej części mózgu, która odpowiada za koordynację ruchową i utrzymanie równowagi ciała
- mieszane
Objawy
Porażenie mózgowe charakteryzuje się przede wszystkim zaburzeniami w obrębie układu ruchu. U pacjentów najczęściej występuje niedowład, porażenie lub ruchy mimowolne. Zdarza się, że schorzenie idzie w parze z zaburzeniem rozwoju umysłowego. Niejednokrotnie chore dzieci mają kłopoty z mówieniem, niektóre cierpią również na
epilepsję .
Diagnoza
U większości pacjentów z dziecięcym porażeniem mózgowym prawidłową diagnozę udaje się postawić przed ukończeniem drugiego roku życia. Pierwszy etap rozpoznania to wywiad z rodzicami, obserwacja zachowania oraz koordynacji ruchowej dziecka. Następnie wykonuje się badania obrazowe pozwalające ocenić gdzie oraz jakie zmiany zaszły w mózgu dziecka. Rozpoznanie ułatwia
badanie tomografem komputerowym lub rezonans magnetyczny.
Leczenie
Podstawą leczenia dziecięcego porażenia mózgowego jest rehabilitacji oraz terapia ze zwierzętami (głównie z psami lub końmi). Pomagają one nie tylko przełamać lęki czy złagodzić stres. Kontakt ze zwierzętami stymuluje umysł dziecka, przyśpiesza naukę mówienia i wzmacnia pracę mięśni. U dzieci, u których zmiany w obrębie układu ruchu są zbyt duże sięga się po leczenie operacyjne. Zmniejszyć napięcie w mięśniach mogą także niektóre leki np. benzodiazepiny czy botoks, wstrzykiwany w niewielkich ilościach. Po farmakologię sięga się u dzieci z epilepsją. Podawane leki mają za zadanie łagodzić i zmniejszyć liczbę ataków. Każde dziecko musi być pod stałą opieką nie tylko lekarza pediatry, ale także okulisty oraz
logopedy .
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza
Czytaj także:
Autyzm, czyli świat pod szklanym kloszem
Fenyloketonuria
Dystrofia mięśniowa Duchenne'a
Stwardnienie rozsiane: problem ludzi młodych
Ortopeda